Πρώτη σκέψη ήταν να χωρέσει σε αυτό το πλαίσιο όλη ιστορία απο το 2006 και κάποιο νησί όπου και ξεκίνησαν μέχρι και τον indieground και τη σημερινή μέρα,όμως ίσως είναι καλύτερα να τονιστούν τα βασικά και η συνέχεια να προκύψει σαν ένα μεγάλο παζλ με σκόρπια κομμάτια που θα βρείτε εδώ μέσα και τα οποία προσπαθούν να μάθουν πότε πρέπει να ενωθούν περισσότερο ακόμα και από το πως επιτυγχάνεται αυτή η ένωση.'Ετσι είναι και οι διαφορετικοί,αμφιλεγόμενοι και ευεργετικά σκοτεινιασμένοι ήχοι,όταν τους επιτραπεί να συγκλίνουν εκεί φαίνεται τελικά ότι όπως και στη μουσική έτσι και στο ''όλο'',ότ,ι και να σου είχανε πει εκείνοι,τελικά υπάρχει ένα σημείο στο οποίο όλα τέμνονται και το μέσα σου εκρίνει ουσίες πρωτόγνωρες.Η αίσθηση του χρόνου θα χαθεί και εκείνη για λίγο κάποια στιγμή αλλά θα το ζητήσει ενδόμυχα στα αλήθεια πρώτα προκειμένου να τα καταφέρει.Άλλωτε θα γίνεται με κέντρο τους ήχους και άλλωτε οι ήχοι δεν θα είναι πάρα μόνον η αφορμή.Για να φτάσουμε σε όλα αυτά,είτε αυτό έγινε το 2006 είτε το 2008 είτε το 2010 είτε ακόμα προσμονούμε δικαίωση,προυποτίθεται όπως η αίσθση του χρόνου θα ζητήσει η ίδια εξάλειψη και θα το κάνει με ειλικρίνεια,έτσι και εμείς να διαπιστώσουμε πρώτα ότι οι λογικές αισθήσεις και αντιστάσεις κάποια στιγμή πρέπει να υποχωρήσουν και να δεχτούν ότι τελικά όντως είναι ιδανικό ενίοτε να παίξεις ξεχνώντας για λίγο ποιό είναι το αντικειμενικά σωστό και ποιό όχι.Ελεύθεροι και από τα παραπάνω να κρατήσετε όσα θέλετε,εμείς το μόνο που μπορούμε να αποκωδικοποιήσουμε για την ώρα είναι ότι κάθε Πέμπτη στο Death Disco στις 20:00 αγγίζουμε το κράμα του τότε με του τώρα και του...σκοτεινού με το προφανές.Εκεί τα σκοτεινά,κάτα πολλούς γοτθικά υβρίδια ξετυλίγουν πτυχές από οντότητες,ιστορίες ξεχασμένες,ιστορίες για τη δύναμη και την περηφάνεια έως τις ώρες που η εμπιστοσύνη είναι μόνο στο νοητό πρόσωπο του τοίχου το δωματίου σου και από τους καυτούς ψιθύρους του είναι για κάτι παραπάνω μέχρι και το...τέλος...ΣΤΕΛΘΗ ΕΙΝΑΙ Η ΠΟΡΤΑ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΗ ΜΕΓΑΛΗ ΠΟΡΤΑ...καλως ήλθατε

Wednesday, 9 September 2015

Η Ψυχή Μου Να Ανοίξει.








Ευχαριστούμε όλους τους Κρινάδες για χθες,γνωστούς και άγνωστους και ειδικά τους φίλους που το στήριξαν λόγω και έργω όλο αυτό το εγχείρημα τόσο καιρό που ετοιμαζόταν.Η χαρά στα πρόσωπα ορισμένων παιδιών και το δέος στη σκέψη ότι το βράδυ της Πέμπτης θα ζωντανέψει μπροστά τους ο θρύλος της καρδιάς τους ήταν η καλύτερη ανταμοιβή,αφενός υπήρχαν φίλοι που τους γνώρισα σε πολύ άσχημες περιόδους εκεί χθες,όπως ο Νίκος και η Σμαρ,άλλοι όπως ο Ζαφείρης που διαδραμάτισαν καταλυτικό ρόλο τα τελευταία δυο χρόνια για να ζήσουμε βραδιές σα τη χθεσινή,φίλοι από ένα μέρος στο οποίο ζούσα πριν επιστρέψω στην Αθήνα και αρκετοί ακόμα που γνώρισα χθες.Τα εύσημα στη Ματίνα για τα εξαιρετικά βίντεο και την επαφή με τον οργανισμό κατά του καρκίνου ΜΕΙΝΕ ΔΥΝΑΤΟΣ.Επίσης πολλά ευχαριστώ στον Κ, για το μαγικό χαρτάκι της αυριανής,πρώτης εκ των δυο συναυλιών που έπεσα στα χέρια μου....

Είναι ανατριχιαστικό το συναίσθημα να συναντώνται όλες οι εποχές από την εφηβεία σου μέχρι τώρα μέσα σε ένα βράδυ και η διαπίστωση ότι όλοι γύρω σου νιώθουν το ίδιο το κάνουν ακόμα πιο έντονο...Μέσα σε όλα αυτά η σκέψη ότι ο Θάνος έχει αληθινούς φίλους με έκανε να σκεφτώ ότι μέσα στην ατυχία του που αρρώστησε νέος,έχει αποκτήσει τόσους φίλους που τα αποθέματα για τον αγώνα που δίνει είναι τεράστια...με τόση αγάπη δε χάθηκε ποτέ κανείς...λέω εγώ....

Τελευταίο και καλύτερο ''ευχαριστώ'' φυσικά στα Διάφανα Κρίνα.



No comments:

Post a Comment