Πρώτη σκέψη ήταν να χωρέσει σε αυτό το πλαίσιο όλη ιστορία απο το 2006 και κάποιο νησί όπου και ξεκίνησαν μέχρι και τον indieground και τη σημερινή μέρα,όμως ίσως είναι καλύτερα να τονιστούν τα βασικά και η συνέχεια να προκύψει σαν ένα μεγάλο παζλ με σκόρπια κομμάτια που θα βρείτε εδώ μέσα και τα οποία προσπαθούν να μάθουν πότε πρέπει να ενωθούν περισσότερο ακόμα και από το πως επιτυγχάνεται αυτή η ένωση.'Ετσι είναι και οι διαφορετικοί,αμφιλεγόμενοι και ευεργετικά σκοτεινιασμένοι ήχοι,όταν τους επιτραπεί να συγκλίνουν εκεί φαίνεται τελικά ότι όπως και στη μουσική έτσι και στο ''όλο'',ότ,ι και να σου είχανε πει εκείνοι,τελικά υπάρχει ένα σημείο στο οποίο όλα τέμνονται και το μέσα σου εκρίνει ουσίες πρωτόγνωρες.Η αίσθηση του χρόνου θα χαθεί και εκείνη για λίγο κάποια στιγμή αλλά θα το ζητήσει ενδόμυχα στα αλήθεια πρώτα προκειμένου να τα καταφέρει.Άλλωτε θα γίνεται με κέντρο τους ήχους και άλλωτε οι ήχοι δεν θα είναι πάρα μόνον η αφορμή.Για να φτάσουμε σε όλα αυτά,είτε αυτό έγινε το 2006 είτε το 2008 είτε το 2010 είτε ακόμα προσμονούμε δικαίωση,προυποτίθεται όπως η αίσθση του χρόνου θα ζητήσει η ίδια εξάλειψη και θα το κάνει με ειλικρίνεια,έτσι και εμείς να διαπιστώσουμε πρώτα ότι οι λογικές αισθήσεις και αντιστάσεις κάποια στιγμή πρέπει να υποχωρήσουν και να δεχτούν ότι τελικά όντως είναι ιδανικό ενίοτε να παίξεις ξεχνώντας για λίγο ποιό είναι το αντικειμενικά σωστό και ποιό όχι.Ελεύθεροι και από τα παραπάνω να κρατήσετε όσα θέλετε,εμείς το μόνο που μπορούμε να αποκωδικοποιήσουμε για την ώρα είναι ότι κάθε Πέμπτη στο Death Disco στις 20:00 αγγίζουμε το κράμα του τότε με του τώρα και του...σκοτεινού με το προφανές.Εκεί τα σκοτεινά,κάτα πολλούς γοτθικά υβρίδια ξετυλίγουν πτυχές από οντότητες,ιστορίες ξεχασμένες,ιστορίες για τη δύναμη και την περηφάνεια έως τις ώρες που η εμπιστοσύνη είναι μόνο στο νοητό πρόσωπο του τοίχου το δωματίου σου και από τους καυτούς ψιθύρους του είναι για κάτι παραπάνω μέχρι και το...τέλος...ΣΤΕΛΘΗ ΕΙΝΑΙ Η ΠΟΡΤΑ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΗ ΜΕΓΑΛΗ ΠΟΡΤΑ...καλως ήλθατε

Saturday, 28 May 2011

''Κοιτάζοντας εκεί που ξημερώνει κάθε τόσο...''






Αυτή την Τετάρτη 11/5/11 μέσα από τον Indieground Radio στον Azrael,ξεκινάει μία περιήγηση η οποία σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της έχει κάποιου είδους ανάβαση,η οποία ξεκινάει από τηναφοσίωση του βλέμματος σε εκείνο που πάντοτε βρίσκεται μακριά και φωτίζει μόνο εν ώρα απουσίας του ήλιου μέχρι τα μάτιά μας.Για τα Αστέρια έχουν ειπωθεί πολλά και πολύ περισσότερα έχουν αμφισβητηθεί,όμως η ριζική διαφορά από εμάς είναι το ότι έχουν το δικό τους βιολογικό φως,χωρίς αυτό να εξαρτάται από ένα εκ των μεγαλύτερων όπως γίνεται με το δικό μας.



Όταν ο Ήλιος αποχωρεί για κάπου αλλού,πιο έντονα και από το άγιο στοιχειό της θάλασσας και του χώματος ακόμη,πανταχού παρόντα είναι τα άστρα και τόσο,μα τόσο ψηλά δίχως την παραμικρή εξαίρεση.Για αυτό ίσως η στιγμή ολοκλήρωσης του κύκλου τους παραπέμπει πάντοτε στο θάνατο των ελπίδων και ναι,η επικρατούσα νοοτροπία,ή και δοξασία ακόμα που περιβάλλεται από τη φράση ''κάνε μία ευχή'',μάλλον ως όλα δείχνουν είναι μία παρέα και μια παρηγοριά για εκείνες τις ώρες πουη διαπίστωση ότι ακόμα και κάτι με τέτοια χάρη  κάνει κύκλο όπως όλα τα άλλα και δεν αποτελεί κάτι που ακολουθεί μία ευθεία γραμμή. 
Σαν παρέες και σαν ξένοι παράλληλα στέκουν ανελλιπώς δίπλα δίπλα σε μία φοβερή σιωπή που έχει στιγματίσει ευχάριστα τις δικές μας παρέες ουκ ολίγες φορές σε φόντα όπου όπως εμείς στεκόμαστε χαμηλά και εκείνα ψηλά,έτσι ακριβώς και τόσο παράδοξα η σιωπή μετατρέπεται στην πιο ιερή μουσική η οποία μας κάνει μάρτυρες των πιο μυστήριων ψιθύρων που ακούσαμε ποτέ.


Όπως είχαμε αναφέρει πρόσφατα,στο σημείο του ιδανικού εφησυχασμού η σκέψη δίνει σκυτάλη στην παρατήρηση.Η αρμονία που φθάνει με μία αντανάκλαση μέχρι και χιλιάδων ετών παλαιά κάνει το τέλειο να νιόθει την ανάσα της πολύ καυτή για να αποτελεί κάτι το απλά τυχαίο,κάτι που έτυχε ομορφιάς.Η διαπίστωση σημαίνει έναν μικρό συναγερμό και ένα δέος,είναι πράγματι ξεχωριστό να μας φέρνει μία στιγμή υπέρτατης χαλάρωσης πρόσωπο με πρόσωπο με τους ψίθυρους εκείνους οι οποίοι πιθανόν τελικά να είναι οι κλειδοκράτορες όλων των αινιγμάτων που ο απαραίτητος χρόνος για τη λύση τους είναι όσο μας χωρίζει και εμάς από τα άστρα,μία αιωνιότητα.


Από το τίποτα στην επίλυση και από τη γη στον αέρα....μία αλληλοσυμπλήρωση εύλογη,αφού φωτίζει πάντα εκεί...και ας ξημερώνει κάθε τόσο....


Αυτή την Τετάρτη λοιπόν 11/5/11,12:00-14:00@ http://indiegroundradio.com/

στο καθιερωμένο κράμα του τότε με το τώρα και του...σκοτεινού με το προφανές,με Electrogoth,Gothic,Dark Ambient,Industrial σε μία βόλτα από τους θρυλικούς Inscape μέχρι και την νέα συνεργασία του Felix Marc των Diorama με τους ΡώσσουςMental Discipline.





encore:Στην πρώτη εικόνα,όχι δεν είναι ένα σκίτσο των X Marks The Pedwalk,αλλά ο Starman διά χειρός Tony Harris.


Το κείμενο είναι παράλληλα ένα ευχαριστήριο προς Starwhisperer για την πολύτιμη συμβολή της στην αφίσσα μας και προς Astral ,for taking the risk...
μην ξεχάσουμε βεβαίως όσους φίλους διαβάζουν πυρετωδώς αυτές τισ ημέρες...





No comments:

Post a Comment