Πρώτη σκέψη ήταν να χωρέσει σε αυτό το πλαίσιο όλη ιστορία απο το 2006 και κάποιο νησί όπου και ξεκίνησαν μέχρι και τον indieground και τη σημερινή μέρα,όμως ίσως είναι καλύτερα να τονιστούν τα βασικά και η συνέχεια να προκύψει σαν ένα μεγάλο παζλ με σκόρπια κομμάτια που θα βρείτε εδώ μέσα και τα οποία προσπαθούν να μάθουν πότε πρέπει να ενωθούν περισσότερο ακόμα και από το πως επιτυγχάνεται αυτή η ένωση.'Ετσι είναι και οι διαφορετικοί,αμφιλεγόμενοι και ευεργετικά σκοτεινιασμένοι ήχοι,όταν τους επιτραπεί να συγκλίνουν εκεί φαίνεται τελικά ότι όπως και στη μουσική έτσι και στο ''όλο'',ότ,ι και να σου είχανε πει εκείνοι,τελικά υπάρχει ένα σημείο στο οποίο όλα τέμνονται και το μέσα σου εκρίνει ουσίες πρωτόγνωρες.Η αίσθηση του χρόνου θα χαθεί και εκείνη για λίγο κάποια στιγμή αλλά θα το ζητήσει ενδόμυχα στα αλήθεια πρώτα προκειμένου να τα καταφέρει.Άλλωτε θα γίνεται με κέντρο τους ήχους και άλλωτε οι ήχοι δεν θα είναι πάρα μόνον η αφορμή.Για να φτάσουμε σε όλα αυτά,είτε αυτό έγινε το 2006 είτε το 2008 είτε το 2010 είτε ακόμα προσμονούμε δικαίωση,προυποτίθεται όπως η αίσθση του χρόνου θα ζητήσει η ίδια εξάλειψη και θα το κάνει με ειλικρίνεια,έτσι και εμείς να διαπιστώσουμε πρώτα ότι οι λογικές αισθήσεις και αντιστάσεις κάποια στιγμή πρέπει να υποχωρήσουν και να δεχτούν ότι τελικά όντως είναι ιδανικό ενίοτε να παίξεις ξεχνώντας για λίγο ποιό είναι το αντικειμενικά σωστό και ποιό όχι.Ελεύθεροι και από τα παραπάνω να κρατήσετε όσα θέλετε,εμείς το μόνο που μπορούμε να αποκωδικοποιήσουμε για την ώρα είναι ότι κάθε Πέμπτη στο Death Disco στις 20:00 αγγίζουμε το κράμα του τότε με του τώρα και του...σκοτεινού με το προφανές.Εκεί τα σκοτεινά,κάτα πολλούς γοτθικά υβρίδια ξετυλίγουν πτυχές από οντότητες,ιστορίες ξεχασμένες,ιστορίες για τη δύναμη και την περηφάνεια έως τις ώρες που η εμπιστοσύνη είναι μόνο στο νοητό πρόσωπο του τοίχου το δωματίου σου και από τους καυτούς ψιθύρους του είναι για κάτι παραπάνω μέχρι και το...τέλος...ΣΤΕΛΘΗ ΕΙΝΑΙ Η ΠΟΡΤΑ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΗ ΜΕΓΑΛΗ ΠΟΡΤΑ...καλως ήλθατε

Tuesday, 14 June 2011

Burn The Clown



Έκτακτα αυτή την Πέμπτη 16 Ιουνίου 2011 ώρα 20:00-22:00 μέσα από τον Azrael και τον Indieground Radio η διαδρομή θυμίζει περισσότερο ένα χρονικό μίας μάχης στο πλαίσιο ενός ψυχολογικού πολέμου με την παραπληγική αλλά πάντοτε επικίνδυνη πλευρά των πραγμάτων και με όσους αντιπροσωπεύουν αυτή.Ο clown βγήκε από το κουτί του όταν όλοι αρέσκονταν σε θανάσιμα αστεία για να μας υπενθυμίσει ότι δυστυχώς κανένας τριγύρω δεν μας υποσχέθηκε μία πορεία διαμορφωμένη αξιοκρατικά.

Η τρύπα πάντα ξεκινάει να διακρίνεται στο εσωτερικό μέρος.Η καρικατούρα στο πρόσωπο εκείνων που χρεώθηκαν κάποιοι να τους αναθρέψουν κοστίζει και μάλιστα πολλά,αφού το πίσω μέρος του νου καλείται να μαχαιρώσει εαυτόν έτσι ώστε να αποφύγει τον εφιάλτη της επανάληψης και της άχαρης κληρονομιάς του ψυχεδελικού.Ο εγκληματικά γραφικός που δεν αντέχει να επιβαρύνεται άλλο από το σύνδρομο της κομμένης ουράς είναι ο αμέσως επόμενος στο ρόλο του ταχυδρόμου της σκυτάλης και θα έρθει να μας κυνηγήσει με το δερμογράφο που φέρει ξεκάθαρα στίγματα από το δέρμά του και τα καλυπτόμενα από αυτό.Εδώ θα δούμε ποιός κατορθώνει να βγει αληθινός.

Ακριβώς,δεν μπορούσε να συμβεί με τρόπο διαφορετικό από αυτόν.Τεστ σύγκρουσης και αντοχής με την πλάτη στον τοίχο και όχι ακριβώς παράλληλα σε αυτόν.Ας όψεται η απώλεια δύναμης μέσα στο σφουγγάρι του χρόνου ο οποίος όντας απροσδιόριστος και μη γενναιόδωρος δεν απέφερε ούτε καν όσα δαπανήθηκαν για κάτι καλύτερο.Τώρα όλοι θα σκεφτόμαστε ότι όσο δεν ζητούσαμε κάτι παραπάνω όλα ήταν υγιή και το -καλής θέλησης- πείσμα και θράσός μας θα φαντάζει μία εποχή που πέρασε στα χαρτιά με τις καταστάσεις των λανθασμένων επιλογών.Κόκκινο,μαύρο,ακαθόριστο και τραγελαφικό μακιγιάζ αντί 
για γιορτινή περιβολή όπως ακριβώς ήταν και αυτό που φόρεσαν όσοι ερεθίστηκαν καθώς μας έμαθαν να χάνουμε.Όμως δεν έχει τελειώσει τίποτα,εδικά τώρα που όλοι μας φοράμε τα ίδια,αφού αναπόφευκτα κάποιοι θα είναι αληθινοί και κάποιοι όχι,κάποιοι όντως τραγικοί και κάποιοι απλώς ακόμη ηττημένοι.Όσοι γεννήθηκαν για απαντήσεις δεν θα ανανεώσουν τα αισχρά χρώματα που υποχωρούν μέσα στη βροχή.

Δεν μας συγκινούν μόνο οι προσωποποιημένες καταστάσεις.Clown στο ενδιάμεσο χρήζονται και φιγούρες και φυσιογνωμίες που σατιρίστηκαν χωρίς αυτό να έπρεπε να γίνει ποτέ.Θεός,θείες φιγούρες,είναι παντοτε ένα σεβάσμιο και πολύ σημαντικό ζήτημα.Όταν όμως φέρουν την υπογραφή εκείνων αλλάζουν υπόσταση και εδώ έρχεται εκείνο που είχαμε αναφέρει πρόσφατα,η οργή του θεάματος ενός τσαρλατάνου ο οποίος φόρεσε τα ρούχα ενός καλού φίλου.Το μακιγιάζ μας ξεθώριασε και το δικό τους όχι,η σκιά μας απλώνεται ακόμη πάνω στον τοίχο και η διαπίστωση κάνει το χαμόγελό μας όχι μόνο να ζωγραφίζει την ικανοποίηση,αλλά επίσης είναι πιο στριγγό από το δικό τους και αυτό τους αποδιοργανώνει.Ώρα για αφοπλιστικές κινήσεις.Δεν τους έμειναν πολλά. :)

Αύριο λοιπόν,Πέμπτη 16/6/11 @ http://indiegroundradio.com/ 20:00-22:00 με electrogoth,dark electro,noise αλλά και περισσότερες σκοτεινές κιθάρες στο καθιερωμένο κράμα του τότε με το τώρα και του....σκοτεινού με το προφανές σε μία αντιπαράθεση με
στόχο τη γαλήνη από τους ''δικούς μας'' Last Days of S.E.X. μέχρι τους Santa Hates U του Peter Spilles.




encore:η εκπομπή αφιερώνεται στο Bagy.

3 comments:

  1. what evil lurks behind a greaepaint smile?what could be worst than when clowns go bad?..apsogo to keimeno...:))

    ReplyDelete
  2. isws h ektakth allagh meras k kyriws wras na mn einai toso tyxaia... isws to sympan synwmothse gia na vrei tn katallhlh wra h sygkekrimenh ekpomph... isws na ftaiei h shmerinh eklhpsh... isws...
    to mono sigouro einai oti 8a einai, opws panta, mia poly kalh ekpomph me wraia akousmata! :)

    ReplyDelete