ΣΤΕΛΘΗ

Σήμερα,Τετάρτη 22 Ιουνίου,12:00-14:00 μέσα από τον Azrael και τον Indieground Radio αποδεικνύουμε ουσιαστικά στους εαυτούς μας και όχι μόνο ότι ενίοτε θέτουμε εμάς τους ίδιους σε δοκιμασίες με τη θέλησή μας,αφού εάν δεν ανοίξει αυτό που λέμε ''η πόρτα πίσω από την πόρτα'' θα αισθανόμαστε έπειτα διαρκώς εντός του θώρακα ότι φυσάει πολύ δυνατά από κάποια κατεύθυνση.


Οι χάρες,οι προεκτάσεις και τα γκρι λαμπυρίσματα της στέλθης,όλα εκείνα που κρύφτηκαν καλά χωρίς όμως να είχαν κατά νου να συμβολίσουν περιθώριο.Αντιθέτως,όταν έρχεται η ώρα να παραμεριστεί το εκούσια τυφλό μας εγώ και η παρουσία τους σαν παράδοξο και άγρια όμορφο έπαθλο ξεκινάει και ιθυρίζει,εκεί είναι που κάτι σαν μόιρα(;),κάτι σαν τύχη(;),ψελλίζει:''εδώ είμαι και με ζήτησες,έλα να με πάρεις..''


Σεβασμός στα σημάδια,έλεγε ο Peter Murphy κάποτε και δεν είχε και άδικο.Μέσα από τις πιό μυστήριες και ίσως τραγικές αλλά και απρόσμενα χαρούμενες στιγμές υποβόσκει πάντοτε ένα παζλ το οποίο από τη στιγμή ειδικά που αντιλαμβανόμαστε όσοι παρατηρούμε κιόλας τι λαμβάνει χώρα γύρώ μας,εκτός από το να κάνουμε σκέψεις,αρχίζει να πιέζει την υπομονή στην πλάτη.Όσο περνάει ο καιρός το παζλ έχει κομμάτια τα οποία όπως είναι σκορπισμένα κάτω από άλλα έχουν κρυφτεί σχεδόν τελείως,η αύρα εκείνων που κρύβονται σον παράλληλο δρόμο από πίσω πήζει λόγω της σχετικής θερμοκρασίας και μετατρέπεται σε βελόνες που κινούνται χωρίς αντιληπτή προέλευση και εκτίμηση της ζημιάς που ίσως προκαλέσουν.


Υπάρχει κάποιος πριν από την εξέλιξη,υπάρχει κάποιος στον παράδρομο πίσω από τον κεντρικό,υπάρχει αυτός που τους βλέπει αλλά αν το μαρτυρήσει θα το πληρώσει ακριβά,όχι γιατί διαπράττει κάποιο έγκλημα,αλλά επειδή κανένας δεν θα τον πιστέψει και τελικά αυτό ως ένα σύνολο από κομμάτια θα φέρει τα γεγονότα το ένα μετά το άλλο και ο ήρωας ή ένας απλώς προσωρινά -έστω- χαμένος άνθρωπος διαπιστώνει τελικά ότι το δρομολόγιο από την αρχή τον ήθελε να μεταμορφωθεί σε έναν από αυτούς.


Αόρατες,μη φωσφορίζουσες παρατάξεις που αν και περήφανες για όσα στηρίζουν  ξέρουν ότι ό,τι είναι να πράξουν,θα πρέπει να το πράξουν ήσυχα.Ταχύτητες που αναιρούν την πολυτέλεια της κάθαρης όρασης και επεκτείνουν την αγωνία.Φλεγμονές-ενθύμια από παλαιά τεύχη.Φαντάσματα στο δωμάτιο της γιορτής.Σιωπές που καραδοκούν να αυτοκτονήσουν.Πρωταγωνιστής εγώ και εσύ στην στιγμή όπου θα πρέπει μπροστά στον καθρέπτη να χαθεί ο κόσμος όλος και να δούμε με το βλέμμα στο κέντρο πίσω από την αντανάκλαση.Εκεί υπάρχει εκείνος που στο μήκος και στο πλάτος μίας θηριωδείας ''κοιμήθηκε'' και έρχεται ξανά η ώρά του.Ακτινοβολεί και ζαλίζει.Από τη στιγμή που θα νιώσουμε τη ζάλη στο μέτωπο από την πίεση των ματιών,καθώς και την ψυχολογική πίεση,έστω για ένα δευτερόλεπτο ακόμα αν καταφέρουμε να παραμείνουμε ακίνητοι χωρίς να ανοιγοκλείσουμε τις κόγχές μας,μπορούμε να ελπίζουμε.


Σήμερα λοιπόν 12:00-14:00 @ http://indiegroundradio.com/
στο κράμα του τότε με του τώρα και του...σκοτεινού με το προφανές με κλασσικά electrogoth,dark electro,darkwave και τα άλλα σκοτεινά υβρίδια,σε μία διαδρομή από τα κλασσικά των Die Form,έως το τελευταίο αριστούργημα των Blutharsch.

encore:
εικόνα πρώτη:Shadow by Sienkiewicz
εικόνα δεύτερη:Killy by Tsutomu Nihei