Το Τέρας Της Επανάληψης Απαιτεί Σεβασμό

Ύβρις.Υπεροψία.Υπερενθουσιασμός.Άρνηση στον καλύτερό σου φίλο,το ένστικτο σου.Μέχρι που το μικρό κουτί στο οποίο το έχεις περιορίσει ραγίζει και τα αγγεία του κεφαλιού σου τσαλακώνονται.Δύσκολο μάθημα.Ο φέρων την ταμπέλα του σοφού θα σου είχε πει πολλές φορές ότι εφόσον έγινε κάτι μία φορά,μπορεί να ξαναγίνει.Μην στεναχωρηθείς,αλλά ίσως σου άρεσε τόσο αυτή η δήλωση που λησμόνησες ότι δεν έχει ισχύ μόνο για φωτεινές στιγμές και επιτεύγματα.Όλα ίσως να είχαν ξεκινήσει όταν δεν δέχθηκες ότι έχασες.Ναι(όχι),δεν έφταιγες,ναι(όχι),έδωσες κάτι παραπάνω από τον εαυτό σου,ναι(όχι),δεν έβλαψες,όμως η επίθεση στον κακό σου εαυτό είναι μάχη και όλες οι μάχες έχουν απώλειες.Έψαχνες να βρεις το γιατί,γιατί να είσαι τόσο άπειρος και κυρίως γιατί να πρέπει να κοστίσει τόσο ακριβά.Το νεαρό της ηλικίας και η άγνοια της πρώτης φοράς δεν ήτανε σφάλματα.Αλλά στάθηκαν αρκετά για να στήσουν μία πίσω πόρτα στην ήττα.

Είναι που έτρεξες πιο γρήγορα από τη μουσική.Είναι τα συναισθήματα που σαν ενεργειακή μπάλα η οποία δεν χρησιμοποιήθηκε και έκαψε τα χέριά σου,είναι η σκοτοδύνη που κατέβασε το σύστημά σου στο από κάτω πάτωμα.Μην ξεγελιέσαι όμως.Δεν είναι υποκείμενα όλα αυτά.Είσαι εσύ που τιμωρείς απόψε εσένα τον ίδιο για όσα μετά την γιορτή δέχεσαι και είναι ήδη αργά,αλλά με το ερωτηματικό του τι έχει αξία από εδώ και στο εξής ο χρόνος είναι μία μικρή αιωνιότητα και ένα τίποτα μαζί και εσύ...τελείς το χρέός σου.Τώρα είναι πιο εύκολο,όπως είναι πιο εύκολο να μην καπνίσεις όντας άρρωστος.

Πάντα τα έλεγαν καλά αυτά οι Lycia,το ethereal darkwave σχήμα από τις ΗΠΑ το οποίο χωρίς τις πολύ λαμπερές εμπορικές περγαμηνές με εξαίρεση το τραγούδι Pray δίδαξε μία ολόκληρη γενιά και κράτος μουσικών στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού τα σκοτεινά μυστήρια που ουσιαστικά η 4AD σύστησε πρώτη στον κόσμο.Ραγισμένες ημέρες...πονάς έστω και στο encore....

Δεν σε ρώτησε κανένας αν ήθελες να αλλάξεις και οι φλέβες σε αυτή τη σκέψη διαρκώς σφίγγουν και ζεσταίνουν το στοιχείο που κατοικεί σε αυτές σε κάθε δύσκολη και μη στιγμή.Κάπου λίγο πιο δίπλα κάποιοι είναι εκεί που ήσουν χθες εσύ και μερικοί άλλοι εκεί που θα ήσουν λίγο αργότερα εάν η τάξη των όλων τα μοίραζε λίγο πιο δίκαια.Το ηλεκτροσόκ δεοντολογικής φύσεως ακόμη δεν έχει ξεθυμάνει πλήρως.Σε πιο ελεύθερη μετάφραση όσων αναφέρθηκαν παραπάνω,έπειτα από συστηματική έρευνα η οποία έλαβε μέρος πάνω από μία φορά,σφάλμα και λάθος δεν βρέθηκε.Εκείνος λοιπόν που έφταιγε για όλα,ήταν εκείνος που τόλμησε να μην πιστέψει κανέναν.Δεν υπάρχει χώρος για όσους στα μάτια των θυμάτων του ανίατου κομπλεξισμού αποτελούν ένα κινούμενο δόγμα και μάλιστα επικίνδυνο αφού τονίζει την ανεπάρκειά τους.Το κακό είναι ότι πρέπει να μάθεις όχι να ξεχνάς,αυτό το καθορίζεις εσύ,αλλά να τακτοποιείς ορισμένα πράγματα,πέρα από τις στίβες των βιβλίων και των σελίδων που όσο κιτρινίζουν,η μυρωδιά τους γίνεται πιο ωραία,σαν αναπαράσταση του εντός.


Προσοχή,τα όρια θα είναι ακόμα πιο σκληρά.Στην πορεία,εάν χρεώσεις εκείνους για τα πάντα,οι πονηρές καταβολές των ενεργειών τους θα στεγνώσουν από τα μικρά αγκάθια που γνωρίστηκαν μαζί σου και που κληρονόμησες ορισμένα από αυτά και η ιστορία θα γραφτεί αλλιώς ξαφνικά.Είναι σύμβολα του μη φυσιολογικού αυτά τα αγκάθια,αυτό δεν αλλάζει.Αλλά γνωρίζω ότι στο βάθος ανέκαθεν σε γοήτευε να γράφει η περιβολή σου έναν χάρτη ο οποίος θα είναι ευανάγνωστος από άλλους επίσης,οι οποίοι δεν είχαν επίσης πιστέψει κανέναν.Έψαχνες να βρεις από που ξεκίνησε η κατιούσα που παρέμεινε αόρατη  μέχρι που τελείωσε και έτσι χάθηκε και το  τελευταίο απομεινάρι του παλαιού σου στάτους.Ίσως έπρεπε όμως.Έτσι και αλλιώς η αναζήτηση ήδη ψιθύριζε από μόνή της ένα νέο ταξίδι.Δεν είναι ακόμα όμως η στιγμή να αρχίσει.Αυτό ακριβώς σε καίει.Ήξερες αλλά στον ευησυασμό  της αίσθησης του χρόνου είναι που έχασες τα βήματα σου και όλα έμειναν στο χαρτί.Τώρα καλείσαι να αναδείξεις εκείνον ο οποίος έχει κρυφτεί καλά σε ένα ζευγάρι ολοζώντανα μάτια σε ένα σώμα καχεκτικό από την πτώση αλλά με ελπίδες για ανασύνταξη.Μέχρι τότε όμως ο γολγοθάς είναι μεγάλος.Αν καθώς η μηχανή ζεσταίνει ξεκινήσει κιόλας νωρίτερα από όσο πρέπει όλα τελειώσανε.Η ταινία θα προβληθεί ξανά και ο κανόνας των σίκουελ είναι ότι είναι σηνήθως χειρότερα των προπατόρών τους.Η διόγκωση του εφιάλτη τρομάζει ακόμα και εκείνους που αντιλαμβάνονται το θάνατο σαν μία ακόμα εξερεύνηση.


Οι Schwarzes Fragment σου λένε μέσω μίας άμεσης αλλά όχι κοινής ποίησης ότι έχασες τον εαυτό σου και βλάπτεις οτιδήποτε καλύπτει η ακτίνά σου.Το φάντασμά σου είναι το αποτέλεσμα του ότι τους άφησες να σε μάθουν να χάνεις.Η σκέψή σου αναιρεί τα πάντα και αμφισβητεί οτιδήποτε προκύπτει από τη δική της μαγιά.Είχαμε ξαναπεί ότι αποδοκιμάζονται ως μία καλοβαλμένη απλώς επανάληψη του τρόπου που στήθηκαν κάποτε οι Terminal Choice το 1995.Εσύ όμως είπαμε,εάν ψάξεις στην παρούσα καμπή τι έκανε την περηφάνεια να ξεθωριάσει,το μόνο που θα καταφέρεις είναι να σπρώξεις το μαχαίρι πιο βαθιά σε εσένα.Άκου λοιπόν το τραγούδι αυτό και δέξου εκείνο το συναίσθημα που υπάρχει όταν ξεκινάς και πάλι από τα πολύ βαθιά.Θέλεις να μείνεις εκεί να πενθείς μήπως;Θα εξελιχθείς σε μία επανάληψη και όχι μίας κατάστασης δικαιωμένης όπως ήταν τότε οι Terminal Choice.Ας σαρκάσουμε και λίγο για να καταλάβεις ακόμη καλύτερα ότι οι συνθήκες παραείναι αλμυρές.

Εδώ θα υπάρξουν πολλές ταλαντώσεις.Όσο ακαθόριστα είναι τα πράγματα,τόσο καθορισμένες είναι εκείνες.Συγκλίνουν προς δύο ξεκάθαρες πλευρές.Αν δεν σου ταιριάζει καμία τότε γίνεται λόγος για ευλογία και καταδίκη μαζί σε χείριστο βαθμό.Γνωρίζεις ότι ίσως δεν σκέφτηκες όσο σφαιρικά θα έπρεπε κάποια πράγματα και για αυτό έφτασες εδώ.Γνωρίζεις επίσης όμως ότι τώρα η σκέψη ίσως κάνει τα πάντα ακόμα πιο θολά.Συνεπώς,το μονοπάτι σου έχει διαβρωθεί και συνεχίζει η σύνθεσή του να απέχει από το ακέραιο.Ονειροπολείς ακόμη;Θερίζει,ξέρω.Πιο πολύ από όσο νόμισες και με συμπτώματα που θυμίζουν θρόμβο.Εδώ ακριβώς  είναι η μικρογραφία του όλου και το τεκμήριο.Πίστεψες ότι έχεις ζήσει τα πάντα.Δεν φταις εσύ.Αυτό το κάτι που καίει μέσα σου το έκανε.Δεν σε πρόδωσε.Σωστά το εμπιστεύτηκες.Όμως όταν σου έδωσε το σύνθημα της δύναμης,εννοούσε δύναμη,όχι στρατηγική,ούτε ψυχραιμία.Έχεις αρρωστήσει.Οι μορφές βαραίνουν τον αριστερό σου ώμο και ένα καυτό καφέ υγρό ταλαιπωρεί τα πάντα από εκεί έως τα δάχτυλά σου.Οι σκέψεις υπάρχουν.Από τη μία λες δεν έχουν νόημα.Από την άλλη ο θόρυβος πέθανε και χρειάζεσαι έναν ορό.Το κυριότερο είναι ότι μέσα στον φόβο και στον πανικό σου έχεις αρχίσει κάτι που θέλει μεγάλο θάρρος.Ειρωνεύεσαι εαυτόν όμως η εκτέλεση της άγνοιας και η αναθεώρηση  είναι τα πάντα αυτή τη στιγμή,σε ένα παιχνίδι χωρίς αύριο.Η τελετουργική πλευρά των πραγμάτων θα μειώσει τις πιθανότητες για λάθη.Γιατί εδώ η ήττα  είναι θάνατος.Μην ντραπείς να μετατραπείς στον αντάρτη των πόλεων για λίγο.Έτσι και αλλιώς τίμης ένεκεν ξεκίνησες.


Σου αρέσουν πολύ οι Project Pitchfork.Spilles σημαίνει dark electro και dark electro σημαίνει Spilles και το ξέρεις καλά αυτό.Όταν μάλιστα περιβάλλει ή και  υπερβάλλει χιουμοριστικά την ίδιά του την υπόσταση σε ρόλους Joker-Harley Queen,τα πράγματα...σοβαρεύουν ακόμη πιο πολύ καθώς το αισχρό μακιγιάζ δίνει σφαλιάρα στα κακώς κείμενα.Αυτοί είναι οι Santa Hates U.Θυμάσαι τους Aurora Sutra;Μάλλον όχι.Εδώ είσαι.Ήρθες να θυμηθείς όσα έπρεπε τώρα που κανένας πια δεν θυμάται τίποτα.Ο Peter Spilles άλλωστε συγκράτησε εδώ τον υπαρξισμό μαζί με την Ιταλίδα τραγουδίστρια Patricia Nigieni όμως η ένταση και ο θόρυβος λείπουν.Δεν ξεκινάει ποτέ με μία γιορτή,ούτε από έναν κεντρικό δρόμο αυτό το λειτούργημα.Από τον ξεθωριασμένο κήπο σου ξεκίνησε η ατμοσφαιρική,ενδοιαστική σου βόλτα και κάπου στην πορεία ανακάλυψες ότι τον έχεις αφήσει για τα καλά πίσω.Γυρίζεις εκατόν ογδόντα μοίρες,όμως δεν ''έγραψε'' να τραπείς σε φυγή η μέρα.Η απόσταση από τοσημείο που βρίσκεσαι έως την αφετηρία είναι η ίδια έως το τέρμα.Πίσω έχει επανάληψη και εφιάλτες,όχι σιγουριά.μπροστά ίσως περιμένει το πρώτο αντίτυπο του νέου τεύχους.Πάμε...

Όπως κατάλαβες στο χρονικό αυτό όλα χρειάζονταν.Θέλει κάτι παραπάνω για να αισθανθείς πάντοτε ότι θεραπεύτηκες.Βγαίνεις κερδισμένος από όσα θεώρησες.Απλά στον υπολογισμό του χρόνου έπεσες έξω.Αλλά δεν χάθηκε ούτε και αυτός.Όλο αυτό που έζησες από την ραγισμένη νύχτα μέχρι εδώ είναι πιο μεγάλο από οποιαδήποτε δραστηριότητα ευρύτερα γνωστή ως αυτονόητη.Τώρα που έρχονται ξανά οι γιορτές μην ξεχάσεις όλο αυτό.Να το έχεις για κερασάκι πίσω από τις κόρες των ματιών σου.Να στηρίζεις όσα σε έφεραν ως εκεί ακόμα και όταν έχαναν το παιχνίδι.Να πεις από μέσα σου εγώ είμαι και πέρασα από κάτι μεγαλύτερο από μένα.Μόνο σε εκείνον πες το(εσένα),σε κανέναν άλλο.Όμως μην το ξεχάσεις.Θα σε μισήσει πάλι και θα σε σπρώξει ξανά στην άλλη γωνία της κλεψύδρας.Όταν παύεις να σέβεσαι τον φόβο παύεις να τον σκοτώνεις,παύεις να νικάς.Ούτε να κρίνεις μηχανικά με βάση όσα έγιναν τότε και τίποτε άλλο.Δεν είναι ανάγκη το ακριβώς αντίθετο να είναι το σωστό.Όλα θα είναι θύματα και θύτες.Το φίδι άλλωτε συμβολίζει την Ιατρική και άλλωτε το απόλυτο Κακό.Και αν σε όλα υπάρχει ένα ''Εγώ'' στις αράδες που διαβάζεις,στην τελευταία δοκιμασία,εκεί όπου πλέον είσαι στα χαρακώματα,όσα λάθη και να έκανες,μην ξεχάσεις να παραδεχτείς ότι δεν τα κατάφερες μόνος σου.Τότε ξεκλειδώνεται η αλήθεια.Νιώσε τυχερός αν σου δωθεί η ευκαιρία να πεις αυτή την ιστορία μία μέρα με κόκκινα και άσπρα γράμματα,έστω και μέσω εν μέρει γενικευμένων και μη αποκωδικοποιημένων μυνημάτων.

encore:Το κείμενο αφιερώνεται σε όσους το Σάββατο ήρθαν από νωρίς στο club Second Skin και στους φίλους που δεν μπόρεσαν λόγω σοβαρού προβλήματος.
εικόνα πρώτη:Joker & Spawn by Todd McFarlane
εικόνα δεύτερη:....