Απόψε,Πέμπτη 8 Δεκεμβρίου 2011,20:00-22:00 μέσα από τον Azrael και τον Indieground Radio λέμε αντίο σε έναν άνθρωπο που αγαπήθηκε όσο λίγοι και έδωσε κάτι παραπάνω από όσο είχε με πολλούς τρόπους και ιδιότητες.
Η Ειρήνη έφυγε από κοντά μας το απόγευμα της περασμένης Παρασκευής έχοντας πρώτα -στον όχι και τόσο μεγάλο της κύκλο- αγκαλιάσει όλους εκείνους που είχαν παρεξηγηθεί από όλους από πολύ νωρίς,γιατί γεννήθηκε με το χάρισμα να ζει τις αδυναμίές της και να χρειάζεται προκειμένου να καίει τα απωθημένα που θερίζουν με μίσος τις ψυχές των ανθρώπων μόνο τις αχτίδες της αυγής.
Η γλυκιά ήττα υπάρχει παντού στον αέρα για έναν άνθρωπο ο οποίος έφυγε νωρίς αλλά με δάχτυλα γεμάτα από ανθρώπους που στις φλέβες τους κυλάει το ίδιο αίμα με αυτό που κυλούσε στις δικές της.Το θαύμα που κιτρίνισε πριν από ένα χρόνο,όταν η ανάρρωση είχε για λίγο σάρκα και οστά δεν θα πάψει να μας θυμίζει κάποια που μας έδειξε ένα απόγευμα ότι δεν είναι αμαρτία να αποζητήσεις να έχεις για λίγο δίπλα σου όλους όσους περπάτησαν στο δρόμο μαζί σου ανά τα χρόνια.''Μην ντραπείς και όλα είναι ανοιχτά'',αυτό είχαμε χρήσει κλειδί του σύμπαντος μέσα από αυτό εδώ το μπλογκ-Μοναστήρι...θυμάστε;
Το κράμα του τότε και του τώρα και του σκοτεινού με το προφανές:
πατάει πιο βαθιά στο έδαφος έχοντας κατά νου τη μέρα που θα φύγει και εκείνο για την πάνω γειτονιά,αναζητώντας να είναι και εκείνο αρκετά τυχερό ώστε να αφήσει ένα μικρό στίγμα στο διάβά του.Ονειρεύεται να πετάξει και να μοιάσει στην Ειρήνή μας,η οποία με το πάθος της υποχρέωσε άπαντες να κοιτάζουν ακόμη με δέος ακόμη και τα ρομαντικά της λάθη τα οποία την χαρακτήρισαν μοναδική,αφού τα έζησε όλα ένα προς ένα με τρόπο αληθινό.
κόβεται στα δύο στη σκέψη ότι η δεύτερη ευκαιρία αποτελεί μία ουτοπία και αισθάνεται ένα ατσάλινο δικαστικό σφυρί να στέκεται κρυμμένο πίσω από τις ταράτσες,λαχταρώντας να βρει στεριά στις καρδιές μας
κλονίζεται η πίστή του και θεωρεί ό,τι πιο άχρηστο σκέφτηκε ποτέ του το να ψάξει να βρει έναν λόγο και μία ουσία στο γιατί μας άφησε κάποιος που το έκανε να μην νιόθει ενοχές που δεν θα έρθει η μέρα που δεν θα χρειάζεται(το κράμα) το ασπρόμαυρο πέπλο που του έδωσε το χέρι.
όταν όμως ανοίξει εκείνο το συρτάρι ξανά,μέσα υπάρχει ο σταυρός που εκείνη του είχε χαρίσει και δεν ανήκει εκεί,κρυμμένος ανάμεσα σε χαρτιά με σημειωμένα τηλέφωνα και τόσα άλλα,αλλά κάπου κοντά στο λαιμό και το ταξίδι συνεχίζεται,από τις ερωτήσεις για το μέρος εκείνο που πάνε και κρύβονται οι ευχές που ματώσανε,έως και εκείνες τις ιερές ημέρες όπου τα τρένα και τα λεωφορεία μας έστειλαν γίνανε ασημένια και μας έστειλαν εκεί όπου ξεκίνησαν όλα ξανά,εκεί όπου μάθαμε ποιοί είμαστε και ποιοί τελικά δεν είμασταν όταν αυτομαστιγωνόμασταν...
πόσο παράξενα είναι όλα.......
20:00-22:00 @ http://indiegroundradio.com/
μία εκπομπή γεμάτη κιθαριστικές μελαγχολίες αλλά και δυνατές στιγμές,με ήχους διαφορετικούς από τα συνηθισμένα,καθώς το δικό μας αντίο θα ξεκινήσει από Joy Division και Zadera μέχρι The Awakening και Burning Effigy,ενώ για πρώτη φορά ο Ελληνικός στίχος θα αφήσει το δικό του,κατακόκκινο τριαντάφυλλο...
No comments:
Post a Comment