Πρώτη σκέψη ήταν να χωρέσει σε αυτό το πλαίσιο όλη ιστορία απο το 2006 και κάποιο νησί όπου και ξεκίνησαν μέχρι και τον indieground και τη σημερινή μέρα,όμως ίσως είναι καλύτερα να τονιστούν τα βασικά και η συνέχεια να προκύψει σαν ένα μεγάλο παζλ με σκόρπια κομμάτια που θα βρείτε εδώ μέσα και τα οποία προσπαθούν να μάθουν πότε πρέπει να ενωθούν περισσότερο ακόμα και από το πως επιτυγχάνεται αυτή η ένωση.'Ετσι είναι και οι διαφορετικοί,αμφιλεγόμενοι και ευεργετικά σκοτεινιασμένοι ήχοι,όταν τους επιτραπεί να συγκλίνουν εκεί φαίνεται τελικά ότι όπως και στη μουσική έτσι και στο ''όλο'',ότ,ι και να σου είχανε πει εκείνοι,τελικά υπάρχει ένα σημείο στο οποίο όλα τέμνονται και το μέσα σου εκρίνει ουσίες πρωτόγνωρες.Η αίσθηση του χρόνου θα χαθεί και εκείνη για λίγο κάποια στιγμή αλλά θα το ζητήσει ενδόμυχα στα αλήθεια πρώτα προκειμένου να τα καταφέρει.Άλλωτε θα γίνεται με κέντρο τους ήχους και άλλωτε οι ήχοι δεν θα είναι πάρα μόνον η αφορμή.Για να φτάσουμε σε όλα αυτά,είτε αυτό έγινε το 2006 είτε το 2008 είτε το 2010 είτε ακόμα προσμονούμε δικαίωση,προυποτίθεται όπως η αίσθση του χρόνου θα ζητήσει η ίδια εξάλειψη και θα το κάνει με ειλικρίνεια,έτσι και εμείς να διαπιστώσουμε πρώτα ότι οι λογικές αισθήσεις και αντιστάσεις κάποια στιγμή πρέπει να υποχωρήσουν και να δεχτούν ότι τελικά όντως είναι ιδανικό ενίοτε να παίξεις ξεχνώντας για λίγο ποιό είναι το αντικειμενικά σωστό και ποιό όχι.Ελεύθεροι και από τα παραπάνω να κρατήσετε όσα θέλετε,εμείς το μόνο που μπορούμε να αποκωδικοποιήσουμε για την ώρα είναι ότι κάθε Πέμπτη στο Death Disco στις 20:00 αγγίζουμε το κράμα του τότε με του τώρα και του...σκοτεινού με το προφανές.Εκεί τα σκοτεινά,κάτα πολλούς γοτθικά υβρίδια ξετυλίγουν πτυχές από οντότητες,ιστορίες ξεχασμένες,ιστορίες για τη δύναμη και την περηφάνεια έως τις ώρες που η εμπιστοσύνη είναι μόνο στο νοητό πρόσωπο του τοίχου το δωματίου σου και από τους καυτούς ψιθύρους του είναι για κάτι παραπάνω μέχρι και το...τέλος...ΣΤΕΛΘΗ ΕΙΝΑΙ Η ΠΟΡΤΑ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΗ ΜΕΓΑΛΗ ΠΟΡΤΑ...καλως ήλθατε

Thursday, 22 December 2011

Το Τίποτα Έφερε Λουλούδια



Έχω πολλά που κρύφτηκαν με μπόλια απωθημένων και άλλα που ψιθύριζαν ''δεν πειράζει,συνέβησαν πέρα από τις κόγχες των ματιών μου''.


Έχω να θυμάμαι όσα δεν έγιναν ποτέ,όσα επέμειναν να μένουν να δίνουν μορφή σε έναν κόσμο λίγο πιο διπλά από τον κυριολεκτικό,αυτόν που λέγανε μέλλον.


Έχω να λέω ότι έδινα αναβολή στο καλοσόρισμα της οριστικής λύσης,γιατί στο τέλος από κάποιο ραδιόφωνο ή κάτι που έμοιαζε σε αυτό,εμφανιζόταν ένα πιάνο και οι φίλοι του και σκούπιζαν τα αίματα από το πάτωμα.Μετά δεν έφταιγε κανένας άλλος πέρα από το -χωρίς χαρακτηριστικά-αντίγραφο που απλωνότανε στον τοίχο μου.


Έχω να λέω ότι σε κρυψώνες και σε πακέτα πρώτων βοηθειών πρωτόγονα χωρίς εγκυκλοπαίδειες φτιαγμένα,παρέμεινα μέσα στη μέση του χειμώνα να μην πάθει κανείς..όσα δεν κέρδισα εγώ.Στο τέλος όμως οι εκρήξεις στο καταφύγιο καίγανε και το δίπλα σπίτι.


Έχω μαζί κάτι λουλούδια απόψε και είπα να τα φέρω.Οι συνήθειες είναι φτιαγμένες από το ντι εν ει των θεών,μόνο αν η πίστη σε εκείνες πεθάνει θα πεθάνουν και εκείνες,το είχε πει καλά ο ''Νιλ''.Όμως τα απωθημένα ξεγυμνώνονται και τα λουλούδια θα τα δώσω...και αν όπως τα τραβήξεις από τα χέριά μου ματώσουν οι καρποί μου θα χαμογελάσω απλά.Αν πέσουν κάτω δεν πειράζει,εκείνο το ραδιόφωνο θα φέρει τους φίλους του ξανά να σιγυρίσουν και να ανοίξουν μία άλλη πόρτα.


Απόψε,20:00-22:00 @  http://indiegroundradio.com/ μέσα από τον Azrael και τον Indieground Radio δοκιμάζουμε μία λύση διαφορετική,έστω και διστακτική με gothic,darkwave,industrial.







No comments:

Post a Comment