Παράξενε Φύλακα;-Γιατί Υπάρχουν Οι λέξεις;

Μας ρώτησαν γιατί δεν σταματήσαμε ποτέ να ανατρέχουμε στο τότε για να αναζητήσουμε έμμεσα μηνύματα.''Έμμεσα μηνύματα;''..πφφφ...μόνος ένας πολύ γραφικός θα μπορούσε να πει κάτι τέτοιο και να αφήνει τέτοιους ήρωες να χρησιμοποιούν το κεφάλί τους για σπίτι.Ή μήπως ένας πολύ βασανισμένος;Ο φύλακας είπε ότι εκείνη η πόρτα πίσω από τη μεγάλη πόρτα ανοίγει τελικά μόνο όταν πραγματικά πια θα ξέρουμε τι μας είχε σκοτώσει.Θα μας πουν ότι κάνουμε άδικους κύκλους,όμως δεν μαθαίνει κανένας από το λάθος του αν δεν ορίσει πρώτα με σαφήνεια ποιό ήταν αυτό.


Στέκει με ένα χαμόγελο μεταξύ γνώσης και νευρικότητας,όμως δεν θα μας ταλαιπωρήσει άλλο.Πριν την αποκάλυψη της λύσης και της φύσής του,έρχεται στην πρωτελευταία στροφή να μας φανερώσει τους σκοπούς των λέξεων.Ειρωνικό,εκείνος που επέμενε σε σκληρά έργα να ξεγυμνώνει τώρα τι κρύβουν στα σωθικά τους τα λόγια και πόσα γερά κόκκαλα θα χρειαστούμε για να μην συνθλιβούμε έπειτα μόλις βγει το φως.Γιατί,κόκκαλα δεν έχει,αλλά.....κάπως έτσι δεν έλεγαν;

Μία βόμβα μόλις πέρασε μέσα στην ακοή μου,

το έμαθα όταν κρύφτηκε σα βρέφος η φωνή μου,

λένε να μη σε καθορίζει τίποτα έξω από τη ματιά σου,

ακόμη και όταν θα τυφλώνεσαι,εσύ να κοιτάς μπροστά σου,

οι λέξεις όπως και οι σφαίρες γεννιούνται στον αέρα,

και ενώ απέναντι περνούσα,με στέλνουνε πιο πέρα, 

σε μία γη που ακόμη τρέμει όσα απ'το στόμα παίρνουν αναπνοή.

υπάρχει η εικόνα και το χθες και ο στόχος είναι απέναντι,

και αν τον καθρέπτη ο ήχος σπασει,

θα τον κολλήσω όπως μπορώ,

και ας είναι αιώνια τα σημάδια,

είναι ωραίο να θυμάσαι τι σε είχε φέρει εδώ,

πυροβολεί ευτυχισμένη,χώρις οίκτο η άγνοιά σου,

και όταν το νιώσεις,η φωνή σου να κρυφτεί είναι η σειρά σου,

μου δείχνει κάτι πιο μεγάλο από εμένα και σωπαίνω,

από ντροπή που η λέξη με έκοψε και δύσκολα ανασαίνω,

είναι παιδί του αέρα και μπορεί να σε παγώσει,

όμως στο τέλος του χειμώνα,είθε τα καρφιά Του να τα λιώσει....

σε μία γη που ακόμη τρέμει όσα απ'το στόμα παίρνουν αναπνοή.

υπάρχει η εικόνα και το χθες και ο στόχος είναι απέναντι,

και αν τον καθρέπτη ο ήχος σπασει,

θα τον κολλήσω όπως μπορώ,

και ας είναι αιώνια τα σημάδια,

είναι ωραίο να θυμάσαι τι σε είχε φέρει εδώ,

encore:από τη στιγμή που οι λέξεις πονάνε,τίποτα δεν είναι ψεύτικο...με χίλιους τρόπους,με χίλιους σκοπούς,όλα υφίστανται στα αλήθεια και όλα έχουν ισχύ...και όσα θέλαμε και τα σκ*τόψυχα που αντικρίζουν διθύραμβο στο έργο του πολύπλευρου Ισπανού καλλιτέχνη ''Ank://'',τον οποίο μόλις ακούσαμε...