Dreamlad

Πόσες φορές αναρωτήθηκε ο ίδιος αν άραγε υπήρξε κάποτε κάποιος άλλος που να άλλαζε και εκείνος χρώματα στο πέρασμα από μία εποχή του ημερολογίου σε μία άλλη.Αμέτρητες.Τέσσερεις το χρόνο,όσες και εκείνες ήταν το ελάχιστο.Πόσες φορές επίσης χρήστηκε από τον ίδιό του τον εαυτό ως εγωκεντρικός για αυτό το λόγο,αυτό το συναίσθημα και την απορία.

Για όσα στερήθηκε,για όσα έγδυσε και πολλές φορές έθαψε η κακοδαιμονία σε ένα χώμα ενός εδάφους που μετά ξεθώριαζε λυπημένο,για όσα δεν ανταποκρίθηκαν στην παράκληση και την εισήγηση για πραγματική,χωρίς δικαιολογίες φθηνές πίστωση χρόνου,ένα πρωί,κάπου εκεί στον απόηχο μίας γιορτής μεγάλης και για αληθινούς και για τους άλλους θα είχαν κάτι να δώσουν,πιο μεγάλο από την ουτοπία.

Από το φριχτό μακελλειό της λύπης που έγινε συνήθεια,τα καινούργια ''τεύχη'' ήταν να εγκλείουν μέσά τους μία λάμψη από εκείνες που σε κάνουν να αισθάνεσαι χαρούμενος που ήσουν αφελής,αφού ακόμη δεν είχε ξεκινήσει τίποτα.Η φράση εκείνη που χιλιοχρησιμοποιήθηκε και έγινε τελικά μισητή όσο λίγες,το ότι όλα ήρθαν αργά θα ξεκινήσει να ξεγυμνώνεται σε λίγες στιγμές.

Ένα ειρωνικό και θείο δώρο παράλληλα,ότι όλα χάθηκαν μερικές φορές πριν έρθουν οριστικά προς τα εδώ.Ένας τρόμος ενδόμυχος ο οποίος θα παραμείνει,αφού η παράνοια με τη λογική και ο έλεγχος με τις φλόγες φιλήθηκαν παθιασμένα σε αμέτρητες περιπτώσεις σε όλη τη διάρκεια της διαδρομής,σε μία σύζευξη που μπορούσε να γεννήσει παιδιά σκοτωμένα κατά τον τοκετό.

Όπως και να έχει,ένα από εκείνα είχε μία μοίρα όχι εύκολη,όμως διαφορετική από εκείνη των άλλων παιδιών.Υπάρχουν δύο οπτικές γωνίες προς αυτήν.Η μία τον χρήζει ως εκείνον που δε μεγάλωσε ποτέ,τον ανόητο,παρορμητικό κλόουν που αργά ή γρήγορα θα γλείψει και πάλι το έδαφος.Η άλλη πάλι,διηγείται μία ιστορία όπου κάποιος βρήκε τα κλειδιά που άλλοι δεν θα κρατήσουν ποτέ.Τα κλειδιά που στρίβουν και ανοίγουν και την πιο μεγάλη πόρτα κάθε που ο Ήλιος ανατινάζεται περισσότερο,καθώς ζυγώνει Μάιος.

Υπάρχει ένας έφηβος που οι λαχτάρες που γδάρθηκαν τον κράτησαν ζωντανό στο πίσω μέρος της ψυχής.Υπάρχει ένας νέος που θυμάται και έπειτα από συνεχόμενα λάθη και διαμαρτυρίες ότι τίποτα δεν λειτούργησε σωστά,ξαφνικά διαπιστώνει το μυστικό της διάρκειας μέσα από αυτή τη γύμνια.Αισθάνεται υπερήφανος που εκείνη ακριβώς τη στιγμή που ο Ήλιος δηλώνει εκρηκτικά παρόντας,θυμάται αυτομάτως πόσο γλυκό είναι το ποτήρι με το νερό τη στιγμή που μόλις έχεις βγει από τη θάλασσα.Υπάρχει εκείνος που δέκα και είκοσι χρόνια αργότερα ξέρει ότι θα κρατήσει εκείνο το ποτήρι και μέσά του θα έχει κρυφτεί κάτι από εκείνη τη μέρα,κάτι ποτέ δεν θα έχει αλλάξει....στο επόμενο όνειρο λοιπόν θα συμβούν όλα με την ίδια σειρά ξανά...θα απουσιάζουν όμως οι τύψεις...

encore: στον επίλογο της άνοιξης,επιστρέφουμε εκεί από όπου ξεκίνησαν πολλά για δύο συνεχόμενα βράδια,

Friday 25/5
Ashes From Azrael:Redemption(Man0s K & G.Safelas)

Friday 8/5
dj set at BATCAVE event

...both @ Second Skin club