Ένα Παιδί Επισκέπτεται Τις Στάχτες

Έλα να μιλήσουμε για ''αυτό''.Αυτό που πάντοτε ήξερες.Αυτό που ξεκινάει να κάνει αίσθηση τη στιγμή ακριβώς που πρέπει,όσο και αν το βεβιάζεις,όσο και να αναφώνησες ''δεν έχω άλλη υπομονή'',όσο και να αναζητούσες παρορμητικά μέχρι εκείνη τη στιγμή να ακούσεις όσα ήθελες,σαν κίνητρο.

Έλα να βρεθείς αντιμέτωπος για μία ακόμη φορά με εκείνον που δεν ξεθώριασε ποτέ όσο έπρεπε και όταν νόμιζες ότι έσβησε,εκείνος έκανε μετάλλαξη και πλέον μπορούσε να κρύβεται ακόμη και πίσω από τον αέρα,πόσο μάλλον να ταξιδεύει μαζί του...να σε βρίσκει πίσω από παντζούρια κατεβασμένα,κλειδωμένες πόρτες,συρτάρια με κεφάλαια (τάχα) απαρχαιωμένα.

Έλα όπως είσαι.Ο πόνος των υποστάσεων και των συμβόλων δύναμης που επινόησες και ενσάρκωσες ας μη σε συνοδεύσει για μία μόνο φορά.Εδώ θα την κοιτάξεις στα μάτια ξανά την απώλεια.Το θάρρος το ξέρεις ότι υπάρχει.Το κέρδισες με το σπαθί σου καιρό πριν.Τώρα ήρθε η ώρα να αφαιρέσεις τα φίλτρα.Μπορείς;Μπορείς εκεί που βασιλεύει ένα συνεχές μεταίχμιο να βρεις το θράσος για μία φορά να πας και να σταθείς ξανά και να του δείξεις ότι οι ουλές του μπορούν να χαθούν διά παντώς τώρα που βρήκες εκείνο τη σελίδα που είχε σκιστεί από το βιβλίο;

Οι προηγούμενες επισκέψεις δεν ήταν εύκολες,δεν ήταν ανούσιες,δεν ήταν με λάθος χάρτες.Κάθε άλλο.Ότι ήταν να δώσουν το έδωσαν.Όταν όμως ξέρεις κάτι καλά,τόσο περισσότερο σε ανησυχεί.Τότε είναι που εξορκίζεις την επανάληψη με κάθε τρόπο.Τότε είναι που δεν θέλεις το ίδιο μονοπάτι ποτέ ξανά.Θαρρείς ότι ήρθε η ώρα για αυτό το κάτι που άλλωτε σε έδιωχνε.Εκεί όμως ο αέρας γέμισε στάχτες ύπουλες.Το ένστικτό σου όμως διέκρινε τη σκισμένη σελίδα κάπου ενδιάμεσα και την άρπαξε.

Ναι...ένστικτο...συμπέρασμα;Θα μάθεις να δέχεσαι το πεπρωμένό σου ή θα πάνε οι προηγούμενες επισκέψεις οριστικά χαμένες.Κάποιος διακρίνεται εκεί κάπου.Φιγούρα μίας άλλης περιόδου.Δε θα τον πνίξεις.Δε θα τον κάνεις να μέινει στις αναμνήσεις σου.Θα τον στεγάσεις εκεί,όπως έκανες πολλές φορές κατά καιρούς,γιατί το αύριο δεν χωρούσε και τους δύο,όμως αυτή τη φορά θα τον κάνεις να χαμογελάσει.

Έλα εκεί.Όλα εκεί οδήγησαν πάλι.Στόχος:Η Διάρκεια.Μέσο:Η Αποδοχή της κατάστασης....και αν είσαι τυχερός μπορεί να το μοιραστείς μετέπειτα όλο αυτό που θα δεις εκεί...αν και στα δύσκολα φαίνεται ότι οι περισσότεροι κάνουν το δικό τους και δεν το παραδέχονται ποτέ,σε αφήνουν να το καταλάβεις μόνος...δεν πειράζει...άλλωστε όλοι κάποια στιγμή στρουθοκαμηλίσαν,μηδενός εξαιρουμένου.Κάποιοι απλά μέσα στον πανικό τους με τόσο αδύναμη σύνθεση δεν το κατάλαβαν ποτέ και το έκαναν ξανά...και ξανά...και ξανά...φταίνε εκείνοι αλλά και όσοι το είχαν προβλέψει χωρίς να το αποτρέψουν. 

 

  

 Frozen sun in a sleeping sky
And this emptiness on my mind
Why do I still feel alive?

Life and death walking side by side
And there's no one who can find
Why do I still feel alive?

We are broken but alive
Blinded by these modern times
Standing proud throughout the years
As long as there is blood in our veins
As long as there is hope for a change
And barricades to overcome
Across the borders we will run
Like fallen stars we have become

Born into systems we didn't choose
Until we wake up and start to seduce
The wind of change
And turn it into a storm

Former fronts have disappeared
So why do we hesitate and still care
For systems we didn't choose
For systems that tell us what to do

We send our signals across the skies
Spilled with the dreams of this new generation
It's time to release our desires
And stand up for a brighter tomorrow!

Do you still feel alive?
Do you still feel alive?

Ο Τότε & Ο Τώρα συναντώνται όταν υπάρχει ανάγκη...Ο Τότε ασχέτως του πότε υπήρξε,είναι πάντοτε ο ''μικρός''.