Το Χαμόγελο Των Σκιών(Ποιοί Σε Μάθαν Να Χάνεις;)

 

κοίτα δυο φορές,να στάξεις λίγη σιγουριά,

κάτι δε γράφτηκε σωστά 

μια μουσική παίζει κρυφά με το κεφάλι χαμηλά

εσύ κοιτούσες πάντα ευθεία,τώρα γδέρνεσαι δεξιά και αριστερά,

πάνω στην πλάτη σου τα βλέπω,καρφιά αυτοσαρκαστικά

σε ποιό κεφάλαιο χαμένο μάτωσε η αίγλη των απριλιάτικων ευχών;

ποιοί το χαμόγελο στο στόμα σου χαράξαν των σκιών;

θέλεις να κρύψεις ξανά κάθε χαρούμενη ιστορία,

μόνο έλα και λύσε μια μόνο απορία,

ποιοί σε μάθαν να χάνεις;πού βρίσκονται τώρα;

για ποιούς εμπρός στον καθρέπτη σου μάχεσαι ακόμα;

θελείς να κρύψεις ξανά κάθε χαρούμενη ιστορία,

μες τη λήθη της φρίκης λείπει μια ημερομηνία,

ποιοί σε μάθαν να ξυλώνεις της πίστης τα δώρα;

σε ξερνάει η καρδιά σου σε κάθε ανηφόρα   

για μια απλή,ευλογημένη,καυτή κοινή τροχιά,

σου αρπάξανε ενθύμιο κομμάτι απ'τα πλευρά

κόκκινη η αυλαία,μα δεν ήτανε χρώμα,

πιο χαμηλά απ'τον καρπό σου οι εκδορές είχαν χώμα,

το βήμά σου σκλαβωμένο το στολίσαν με τη βία

στον τροχό της μιζέριας κύκλους κάνει...χιλιοειπωμένους,σαπισμένους,μπαλωμένους,ξεχαρβαλωμένους,

κολλημένους με ταινία

ποιοί σε μάθαν να χάνεις;πού βρίσκονται τώρα;

για ποιούς εμπρός στον καθρέπτη σου μάχεσαι ακόμα;

θελείς να κρύψεις ξανά κάθε χαρούμενη ιστορία,

μες τη λήθη της φρίκης λείπει μια ημερομηνία,

ποιοί σε μάθαν να ξυλώνεις της πίστης τα δώρα;

σε ξερνάει η καρδιά σου σε κάθε ανηφόρα   

without encore....................