Πρώτη σκέψη ήταν να χωρέσει σε αυτό το πλαίσιο όλη ιστορία απο το 2006 και κάποιο νησί όπου και ξεκίνησαν μέχρι και τον indieground και τη σημερινή μέρα,όμως ίσως είναι καλύτερα να τονιστούν τα βασικά και η συνέχεια να προκύψει σαν ένα μεγάλο παζλ με σκόρπια κομμάτια που θα βρείτε εδώ μέσα και τα οποία προσπαθούν να μάθουν πότε πρέπει να ενωθούν περισσότερο ακόμα και από το πως επιτυγχάνεται αυτή η ένωση.'Ετσι είναι και οι διαφορετικοί,αμφιλεγόμενοι και ευεργετικά σκοτεινιασμένοι ήχοι,όταν τους επιτραπεί να συγκλίνουν εκεί φαίνεται τελικά ότι όπως και στη μουσική έτσι και στο ''όλο'',ότ,ι και να σου είχανε πει εκείνοι,τελικά υπάρχει ένα σημείο στο οποίο όλα τέμνονται και το μέσα σου εκρίνει ουσίες πρωτόγνωρες.Η αίσθηση του χρόνου θα χαθεί και εκείνη για λίγο κάποια στιγμή αλλά θα το ζητήσει ενδόμυχα στα αλήθεια πρώτα προκειμένου να τα καταφέρει.Άλλωτε θα γίνεται με κέντρο τους ήχους και άλλωτε οι ήχοι δεν θα είναι πάρα μόνον η αφορμή.Για να φτάσουμε σε όλα αυτά,είτε αυτό έγινε το 2006 είτε το 2008 είτε το 2010 είτε ακόμα προσμονούμε δικαίωση,προυποτίθεται όπως η αίσθση του χρόνου θα ζητήσει η ίδια εξάλειψη και θα το κάνει με ειλικρίνεια,έτσι και εμείς να διαπιστώσουμε πρώτα ότι οι λογικές αισθήσεις και αντιστάσεις κάποια στιγμή πρέπει να υποχωρήσουν και να δεχτούν ότι τελικά όντως είναι ιδανικό ενίοτε να παίξεις ξεχνώντας για λίγο ποιό είναι το αντικειμενικά σωστό και ποιό όχι.Ελεύθεροι και από τα παραπάνω να κρατήσετε όσα θέλετε,εμείς το μόνο που μπορούμε να αποκωδικοποιήσουμε για την ώρα είναι ότι κάθε Πέμπτη στο Death Disco στις 20:00 αγγίζουμε το κράμα του τότε με του τώρα και του...σκοτεινού με το προφανές.Εκεί τα σκοτεινά,κάτα πολλούς γοτθικά υβρίδια ξετυλίγουν πτυχές από οντότητες,ιστορίες ξεχασμένες,ιστορίες για τη δύναμη και την περηφάνεια έως τις ώρες που η εμπιστοσύνη είναι μόνο στο νοητό πρόσωπο του τοίχου το δωματίου σου και από τους καυτούς ψιθύρους του είναι για κάτι παραπάνω μέχρι και το...τέλος...ΣΤΕΛΘΗ ΕΙΝΑΙ Η ΠΟΡΤΑ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΗ ΜΕΓΑΛΗ ΠΟΡΤΑ...καλως ήλθατε

Sunday, 5 May 2013

Πήγαινε Στης Φρίκης & Φέρε Μας Αξίες




Όσες φορές και αν τα μοίρασες, κάθε σου επαλήθευση δε φάνηκε αρκετή. Τα φωτεινά σινιάλα του αέρα στα ρουθούνιά σου θόλωσαν νωρίς.Το καλαντάρι που είχες φέρει από την Ανατολή..απλώς κιτρίνισε στα δυτικά.Το εκκρεμμές που έδινε απαντήσεις σε επιθυμίες έσπασε εύκολα σε ένα παρκέ από φθηνό ξύλο. Οι αυθυποβολές που δημιούργησαν τα λόγια τρίτων επέφεραν μόνον νίκες πλαστές με ξαφνικό θάνατο σε ένα γκρεμό καλλυμένο με γρασίδι. Παραδέξου ότι ούτε τώρα είχες πιστέψει όσο έπρεπε σε εσέναο χαντάκι στο υπόγειο του παραμυθιού το είχες αισθανθεί πιο πριν και ας έπεσες....Έπεσες γιατί κάποιοι άλλοι διέγνωσαν κάτι άλλο και όχι ένα ύπουλο κενό εκεί.

Τώρα εκεί κάτω επιβίωσες με την παρέα της υγρασίας που έγινε λιακάδα τόσο αναπάντεχα, ενώ ο τελευταίος πόντος του βλέμματος σου επενδυόταν με γυαλί. Ο ιστός που γέμιζε τη θάλασσα της μούχλας ένα πρωί έπλεξε ένα πουλόβερ. Το πουλόβερ προέκυψε κατά τύχη,καθώς ο σαδισμός του σταμάτησε να αντλεί ζωή από το φόβο σου που είχε πεθάνει στη συνήθεια και στην αδιαφορία...Εδώ άρχιζε το πιο δύσκολο κομμάτι για εσένα,να παραδεχθείς ότι για πρώτη φορά τελικά,μέσα από την ανώμαλη προσγείωση ήσουν τυχερός.Τη στιγμή που θα το ξεστόμιζες αυτό,στη συνέχεια θα έπρεπε να σηκωθείς όρθιος.

Τώρα δεν είσαι πληγωμένος.Κάποτε κλήθηκες να αποδείξεις ότι αλήθεια ένα θηρίο δείχνει όλα του τα δόντια όταν το δικό του αίμα γράφει το έδαφος στο διάβα του.Τώρα καλείσαι να πιστέψεις σε αληθινά μοτίβα που γεννούν ιστορίες κατακόκκινες από το πάθος και τη δύναμη.Τώρα θα στηθεί εκεί κάτω ένα οικοδόμημα που δε θα είναι προιόν αντίδρασης, αλλά προιόν χαράς. Τώρα τα κινέζικα σύμβολα,οι ρούνοι της επιβίωσης, ακόμη και τα φυλαχτά έστω για λίγο θα μπουν στο καλάθι με τα παλαιά σου παιχνίδια

Τώρα θέλουμε κάτι δικό σου.Χωρίς αργύρια, χωρίς προδοσίες,χωρίς επίσημες συμφωνίες. Όσο σπουδαίο είναι να ζεις με τα πολλά, άλλο τόσο είναι να ζεις και με τα λίγα....μη φέρεις αστέρια του Δαυίδ,μη φέρεις σταυρούς,μη φέρεις τράπουλες και πολυέλαιους...φέρε αυτό που προέκυψε από τα μαραμμένα κλαδιά που βρήκες στο πάρκο δίπλα στο σπίτι σου, τον αέρα που συνεχίζει ως προέκταση των μαλλιών και τα παλαιά σίδερα στις γειτονιές που αντανακλούν μια trash, άγρια όμορφη Αθηναική πραγματικότητα. Αν νομίζεις ότι όλα αυτά σχηματίζουν την αληθινή διάρκεια,τότε ίσως να μη χρειαστεί να ξαναέρθουμε ''εδώ κάτω''....





χρόνια πολλά σε όλους ανεξάρτητα του τι πιστεύουν. Επίσης , η ομάδα Ashes From Azrael θέλει να ευχαριστήσει όλα τα παιδιά που έκαναν τη βραδιά της Μεγάλης Πέμπτης στο Ghost House μοναδική και να συγχαρεί τους τέσσερεις νικητές! Περισσότερες εκπλήξεις πολύ σύντομα.




 


No comments:

Post a Comment