Η περηφάνια,η καχυποψία και ο φόβος συντηρούν το νέφος πάνω από μια πόλη που θεωρητικά άφησε το χειμώνα πίσω της εδώ και μήνες.Όλοι ξέρουν καλά το περίγραμμα της πλάτης του διπλανού τους και όχι τη ματιά αυτού.Όλοι αφήνουν σε ένα μεγάλο τασάκι όσες στάχτες τους συμφέρει και βολεύει και εξαφανίζονται.Σπάνια θα δεις τα αποτσίγαρά τους να είναι καπνισμένα πιο πέρα από τη μέση.Αν καθήσουν περισσότερο κοντά στο τασάκι τους έμαθαν ότι θα καούν.
Όσοι έρθουν να ζητήσουν αυτό που θέλουν φοβούνται για όσα πιστεύουν ότι θα πεθάνουν μέσα τους την επόμενη στιγμή.Όλοι τελικά μένουν να κοιτάζουν τοίχους δωματίων μέχρι εκείνοι να κιτρινίσουν.Εκείνο το μουχλιασμένο κίτρινο του θανάτου που σου έμαθαν καλά δεν του μοιάζει τυχαία.Όταν μαζεύουν αρκετό κίτρινο βγαίνουν τελικά από τα δωμάτιά τους και ψεκάζουν το κόκκινο όλων εκείνων που θα πλησιάσουν για να τους λυτρώσουν από το κίτρινο.Το κόκκινο βλέπεις,έλαμπε υπερβολικά για να μη το φοβηθούν.Η θαλπωρή ένος χρώματος που έχει κάτι από τη δύναμη του ήλιου και της φλόγας δεν χωράει μέσα στο κίτρινο.Στην πρόσωψη του ήλιου αλλωστε το κίτρινο εκείνο έχει ξεπεράσει τον εαυτό του και έχει γίνει χρυσαφί.
Κάτω από το κίτρινο θα δεις όσα δεν τόλμησες να φανταστείς παρασυρόμενος από το λευκό της επιφάνειας.Ζωγραφιές που η λιποψυχία άφησε μισοτελειωμένες και για τις οποίες είχες όμως ακούσει τις πιο όμορφες ιστορίες.Αίμα σε μαχαίρια κρυμμένα καλά.Ίσως κοιτάζοντας τα καλύτερα διαπιστώσεις ότι δεν είναι αίμα,αλλά κόκκινο από τη δύναμη εκείνων που προσπάθησαν να σβήσουν τη φωτιά αδικώντας τον εαυτό τους.Καρτέλες με κουμπάκια που όταν τα πατήσεις σου χρωματίζουν το δωμάτιο και σου φτιάχνουν το διαζύγιο με την τιμή σου,δίνοντας παράλληλα ελιξήριο ζωής στον στρουθοκαμηλισμό.Καταστροφολογίες,διαδρομές με ξένα φρένα και αλεξίπτωτα που δε χωράνε άλλους.
Στην πιο απότομη στροφή θα βρεθείς να πετάς με φορά προς το τσιμέντο και δε θα προλάβεις καν να σχηματίσεις στα αδειασμένα σου μάτια τη λέξη γιατί.Γιατί;Γιατί είσαι πολύ καλύτερος από αυτό,τα όπλα σου ήταν φανερά και ολοκληρωμένα και δεν κατασκευάστηκαν από τις βαριές ανάσες των αδίκως ραγισμένων.Χρόνια μετά κοιτάζεις ξανά ευθεία,αλλά η πληγή από το ελεινό εκείνο μαχαίρι τσούζει πολλές φορές...και όσο δεν τη βλέπει ο ήλιος...τόσο μαζεύει κιτρινίλα.Τα μυστικά της μοναξιάς και της υπεκφυγής είναι πολλά.Είσαι εκείνος που φοβάται τώρα μήπως μάζεψε πολύ κιτρινίλα στις αρτηρίες του και ότι ίσως ό,τι αγγίξει κιτρινίσεις.
Όχι.Η σιωπή δεν είναι έγκλημα χωρίς επιστροφή.Να ακολούθησες για πολύ καιρό μια ειρηνική εντολή του ενστίκτου σου επίσης δεν είναι.Ήξερες τα όρια σου και τα ζέστανες πρωτού τα γυμνάσεις,με σκοπό να τα ξεπεράσεις πιο μετά.Ξέρεις καλά ότι δεν γίνονται όλα όταν το θέλουμε εμείς.Αλλά οι κύκλοι της υπομονής που διαγράφει ο λύκος πρωτού αποκαλυφθεί για να πάρει αυτό που θέλει,είναι εξίσου σοφοί.
Σταμάτα να τρέμεις στην ιδέα των όπλων της λιποψυχίας.Το σύστημα σου βρήκε τα αντισώματα.Μη μείνεις εκεί ώσπου να γίνεις ο φορέας αυτής της βρωμιάς.Στείλε ένα γράμμα ένα πρωί.Όταν δε θα θυμάται κανένας τίποτα ,τότε η αύρα σου θα είναι εκεί.Το γράμμα στη διάρκεια του ταξιδιού του δεν αλλοιώνεται,το χαρτί δε θα κιτρινίσει.Όσα θα γράφονται σε αυτό θα γίνονται πιο ειλικρινή.Τα σαστισμένα όνειρα που έμειναν στο 'αν' θα πάψουν να είναι μια αλλόκοτη ανάμνηση που δε συνέβη ποτέ.Πίσω από την αντανάκλαση το βλέμμα θα ανακαλύψει ένα ακόμη δωμάτιο.Όσοι έχουν κάτι να πουν,εκτιμούν τις επιστροφές που σέβονται το λόγο ύπαρξής τους.Τώρα κόλλα το γραμματόσημο.Υπομονή.
εικόνα 1: από το graphic novel Catwoman:When In Rome.
εικόνα 2: από το βιβλίο Crow:Flesh & Blood
No comments:
Post a Comment