Σου το είχε πει ότι θα επέστρεφε.Είχε γίνει τότε που δεν είχες δεχθεί ακόμη ότι οι μελανιές στην επιφάνεια δεν παύουν να εμφανίζονται ποτέ.Ιούδας ήτανε και ορκίστηκες ότι τον είδες να πεθαίνει μπροστά στα μάτια σου,στο δένδρο που έγραφε ''εδώ χαράζω το αύριο''.Η αθανασία του έχει μορφές από ανοξείδωτο ατσάλι.Στα πρώτα φύλλα που θα μαραθούν και θα πέσουν κάτω κίτρινα και ξεφτυσμένα αυτός θα είναι εκεί.Στα κλαδιά που θα σπάσει ένα παιδί στην απροσεξία του ψηλά πάνω από το έδαφος και θα καρφώσουν αργότερα τα τύμπανα των αυτιών στους γονείς του,αυτός θα είναι πάντα εκεί.Στα τσεκούρια των κυνικών και των ανασφαλών αυτός θα γίνεται Λάζαρος με μεγαλείο σε ένα ζενίθ που όμοιό του δεν γνώρισε ποτέ κανένας.
Ο ήλιος κάνει αντανάκλαση πάνω στο ασήμι τριάντα αργυρίων και πέφτει μες τα μάτια σου επιθετικά και απροειδοποίητα.Έπρεπε να προσέχεις καθώς γύριζες να δεις ποιός σου χάιδευε φιλικά την πλάτη.Δεν αρκούσε μόνο να καλύψεις το σαγόνί σου.Έχεις και ένα ζευγάρι μάτια ξέρεις και έχουν ήδη δει πολλά.Φιλάει,χτυπά,τυφλώνει και σε στέλνει μακριά.Το κεφάλι σου ξανά γίνεται μικρό για να χωρέσει την οργή που αρνείσαι και που η κατάψυξή της σπάει μαζί με την ταφόπλακα του καταραμμένου Ισκαριώτη.Ένα μοτίβο αοράτου εχθρού με ενσαρκώσεις σε οτιδήποτε μπορεί να βρει μια δίοδο στον καυτό πυρήνα που έχει μέσα το υποσεινήδητο σου,σε κάθε άνθρωπο που περιφέρεται εκεί τριγύρω.
Τα αργύρια γυρίζουν την κλεψύδρα ανάποδα και εκείνη στάζει αίμα.Το σπέρμα της ανασφάλειας ανακοινώνει πιθανούς εχθρούς που θέλουν να σου δωρίσουν εμμονές που γεννάνε ανεπάρκεια μήπως και τους δώσεις άλλα τριάντα αργύρια να δουν με αυτά το φως της επόμενης δεκαετίας και αιώνα.Με λευκά χαμόγελα και το μαχαίρι στο πλευρό σου σου στάζουν τη σιγουριά σε σταγόνες που πέφτουν αθόρυβα στο έδαφος και τις αντιλαμβάνεσαι όταν το μέτωπο σου αρχίζει πλέον και απειλεί να πετάξει ένα έμβρυο πιο μαύρο και από τα κάρβουνα.Αυτόν που υποσχέθηκες να κρατήσεις στο κλουβί για πάντα για να μην σκοτεινιάσει τίποτα και κανέναν στο διάβα του.Αυτόν που αναιρεί όλα τα ευλογημένα σε μια μόνο στιγμή.Ελευθερώνεται όμως τώρα....
Τώρα πριν αναφλεχθείς σκέφτεσαι αυτό που πάντοτε σε σώζει στα δύσκολα.Ότι το έχεις ξανακάνει κι έτσι αν ξαναγίνει ο Ιούδας θα καταφέρει αυτό που ήθελε,να μη σταματήσει η αιμοραγία της κλεψύδρας και το χθες να κάνει προβολή που θα τραυματίσει κάθε αύριο.Σιωπή.Άστον να υποθέτει,Μη νομίζεις ότι επειδή είναι αθάνατος είναι και σίγουρος για τον εαυτό του.Πολλά νομίζει ότι σου έκρυψε και πολλά νομίζει ότι δεν μπορείς να σκύψεις και να αποφύγεις.Δεν έχει τελειώσει το παιχνίδι.
Τριάντα αργύρια θέλει ο διπρόσωπος.Σκύψε στο έδαφος με τα μπεζ και κίτρινα φύλλα,Όπως αυτός ανασυντάχθηκε,έτσι θα ανασυνταχθείς και εσύ.Σφίξε στις χούφτες σου τα νεκρά φύλλα και τα ματωμένα κλαδιά σα να ήταν ζωντανά,σαν όσους έφυγαν χωρίς να φταίνε πριν χρόνια από εδώ.Φτιάξε τα δικά σου ρετροφάρμακα από την αρχή και συγχώρεσε τον εαυτό σου που έδειξες σε αυτό τον ανασφαλή μπάσταρδο το δρόμο για να αγγίξει την πλάτη σου.Τριάντα αργύρια θα θέλει πάντοτε αυτός,απλά θα το ζητά με νέο πρόσωπο.Εϊναι προβλέψιμος.Εσύ αφού δεν αναφλέχθηκες,δεν είσαι.
Πέντε αργύρια πέτα τα στο πηγάδι και ευχήσου να μην το ξανακάνει ποτέ σε κανέναν.Όχι να μην τα καταφέρει,να μην το χρειαστεί.Άλλα πέντε αργύρια βάλε τα στη γλώσσα του και πες του να καταπιεί τη σκουριά αφού τη γλύψει πρώτα μήπως καταλάβει όσα νομίζει ότι ήδη έχει αντιληφθεί.Μη μιλήσεις όμως.Ξέρει καλά τι ξέρεις και τι όχι και ας μην φανεί ποτέ αυτό.Πέντε αργύρια να αγοράσει ένα ξύλινο αλογάκι να συντροφεύσει την παιδικότητα των όσων είπε και έκανε.Άλλα πέντε αργύρια να πάρει ένα Χριστουγεννιάτικο δένδρο το Δεκέμβριο να το βάλει από κάτω μήπως και θυμηθεί ότι δεν ήταν όλα τα παραμύθια ψεύτικα.Τρία αργύρια για το κρίμα της ύπαρξης του που χρειάζεται το χθες περισσότερο από το μετά.Πέντε αργύρια για τα δένδρα που σκότωσε για να επιστρέψει.Έπεσε ανάσκελα.Απομένουν δυο αργύρια.Μην τα βάλεις στα μάτια του αυτά.Μην περιμένεις να τα πάρει ο βαρκάρης και να τον πάρει πίσω στην κόλαση.Μην τον εμπιστευτείς.Μπορεί εκείνος να είναι που την τελευταία φορά δεν τον οδήγησε εκεί.Κρέμασε τα στο λαιμό σου και φρόντισε να το δει αυτό....την επόμενη φορά θα ξέρει ότι κάτι από το πλευρό του κράτησες και εσύ και δε θα είσαι ανυποψίαστος....Εις το επανειδείν....
μετά από απουσία αρκετών ημερών το στυλό...ξεβούλωσε ξανά.Ήταν ερμητικά κλειστό μέσα στο καπάκι του γιατί οι σκέψεις του ήταν -ίσως- επικύνδυνες και αναιρετικές για όσα έχει προσφέρει μέχρι τώρα σε όλους εσάς...οπότε πρωτού γίνει Ιούδας σας άφησε ήσυχους για λίγο από τον κακό του εαυτό.Την προσεχή Πέμπτη σας περιμένουμε στη βραδιά ανάγνωσης στο χώρο της Ars Nocturna και στη συνέχεια δίνουμε ραντεβού με τα Reflections στη Death Disco.
No comments:
Post a Comment