Το Κάλεσμα Της Μοίρας

χιλιάδες λέξεις πίσω χαθήκαν μακριά,
μα ήταν μόνο μια ιστορία που κοίμιζε παιδιά,

χιλιάδες τα βιβλία στα χέρια σου φωτιά,
φωτιά να δώσει τέλος σε μια πλαστή ομορφιά,

χιλιάδες γενεών το κατώφλι που διαβαίνεις,
βουνό από λάθη που έχεις με ζήλο να ανεβείς,

σφυρίζουν τα ρολόγια,γραμμή που έγινε κύκλος,
σφίξε το τιμόνι,είσαι ακόμα ζωντανός...

γροθιά οι προσευχές μας
τους φέρνουν πάλι εδώ,

στο θόλο είναι οι φωνές μας,
σινιάλα από φως

μια στιγμή από τις στάχτες στο θεό θα σε πετάξει,στην πιο σκληρή σου πτώση ίσως πέσεις δια παντός,

μια μόνο σπίθα πάθους για πάντα θα σε αλλάξει,
σε μια μόνο στιγμή ίσως σβήσεις σκυφτός,

χιλιάδες λέξεις πίσω τραγούδησαν αντίο,
στο κάλεσμα της μοίρας είναι όλοι πάλι εδώ...

γροθιά οι προσευχές μας
τους φέρνουν πάλι εδώ,

στο θόλο είναι οι φωνές μας,
σινιάλα από φως

ανάψτε τις φωτιές σας,
φωνάξτε τους και πάλι,
και αν άργησε η μοίρα,
επιστρέφουν στο λιμάνι,

ανάψτε τις καρδιές σας,
φωνάξτε τους και πάλι,
καταραστήκαμε τη μοίρα,
μα επιστρέφουν στο λιμάνι,

θα αφήσω την κραυγή μου,
για να έρθουν όλοι εδώ,
τα αγκάθια απ'τη ψυχή μου,
πρωτού να εξαφανιστώ.....

. . . . . . . . . . . .

εικόνες: Luna Park(DC Comics/Vertigo) by Danijel Zezelj