Πρώτη σκέψη ήταν να χωρέσει σε αυτό το πλαίσιο όλη ιστορία απο το 2006 και κάποιο νησί όπου και ξεκίνησαν μέχρι και τον indieground και τη σημερινή μέρα,όμως ίσως είναι καλύτερα να τονιστούν τα βασικά και η συνέχεια να προκύψει σαν ένα μεγάλο παζλ με σκόρπια κομμάτια που θα βρείτε εδώ μέσα και τα οποία προσπαθούν να μάθουν πότε πρέπει να ενωθούν περισσότερο ακόμα και από το πως επιτυγχάνεται αυτή η ένωση.'Ετσι είναι και οι διαφορετικοί,αμφιλεγόμενοι και ευεργετικά σκοτεινιασμένοι ήχοι,όταν τους επιτραπεί να συγκλίνουν εκεί φαίνεται τελικά ότι όπως και στη μουσική έτσι και στο ''όλο'',ότ,ι και να σου είχανε πει εκείνοι,τελικά υπάρχει ένα σημείο στο οποίο όλα τέμνονται και το μέσα σου εκρίνει ουσίες πρωτόγνωρες.Η αίσθηση του χρόνου θα χαθεί και εκείνη για λίγο κάποια στιγμή αλλά θα το ζητήσει ενδόμυχα στα αλήθεια πρώτα προκειμένου να τα καταφέρει.Άλλωτε θα γίνεται με κέντρο τους ήχους και άλλωτε οι ήχοι δεν θα είναι πάρα μόνον η αφορμή.Για να φτάσουμε σε όλα αυτά,είτε αυτό έγινε το 2006 είτε το 2008 είτε το 2010 είτε ακόμα προσμονούμε δικαίωση,προυποτίθεται όπως η αίσθση του χρόνου θα ζητήσει η ίδια εξάλειψη και θα το κάνει με ειλικρίνεια,έτσι και εμείς να διαπιστώσουμε πρώτα ότι οι λογικές αισθήσεις και αντιστάσεις κάποια στιγμή πρέπει να υποχωρήσουν και να δεχτούν ότι τελικά όντως είναι ιδανικό ενίοτε να παίξεις ξεχνώντας για λίγο ποιό είναι το αντικειμενικά σωστό και ποιό όχι.Ελεύθεροι και από τα παραπάνω να κρατήσετε όσα θέλετε,εμείς το μόνο που μπορούμε να αποκωδικοποιήσουμε για την ώρα είναι ότι κάθε Πέμπτη στο Death Disco στις 20:00 αγγίζουμε το κράμα του τότε με του τώρα και του...σκοτεινού με το προφανές.Εκεί τα σκοτεινά,κάτα πολλούς γοτθικά υβρίδια ξετυλίγουν πτυχές από οντότητες,ιστορίες ξεχασμένες,ιστορίες για τη δύναμη και την περηφάνεια έως τις ώρες που η εμπιστοσύνη είναι μόνο στο νοητό πρόσωπο του τοίχου το δωματίου σου και από τους καυτούς ψιθύρους του είναι για κάτι παραπάνω μέχρι και το...τέλος...ΣΤΕΛΘΗ ΕΙΝΑΙ Η ΠΟΡΤΑ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΗ ΜΕΓΑΛΗ ΠΟΡΤΑ...καλως ήλθατε

Thursday, 7 July 2011

''Σπάστο να φτάσουμε έως απέναντι''





Αύριο Παρασκευή 8/7/11 και ώρα 16:00-18:00 εκτάκτως μέσα από τον Azrael και τον Indieground Radio ζυγίζουμε τι μας αγγίζει περισσότερο από δύο παράλληλους δρόμους πολύ κοντινούς και αποφασίζουμε εάν θα συνεχίσουμε να γοητεύομαστε από την γλυκιά τρύπα της αναμονής και της φαντασίας στο θώρακα ή αν θα κάνουμε εκείνο το τρεμάμενο βήμα προς τα μπροστά προκειμένου να ζητήσουμε πράγματα τα οποία άλλωτε δεν θα μπορούσαμε καν να διεκδικήσουμε,αποδεικνύοντας έτσι ότι έχουμε λόγο ύπαρξης αφού έχουμε αλλάξει από....τότε...(εδώ την επεξήγηση στο τότε είστε ελεύθεροι να την διαμορφώσετε μόνοί σας).


Υπάρχει ένα μέρος πάντοτε διαθέσιμο για να κρυφτείς.Όπως λέγαμε ότι απλώς αναπνέουμε αργά,έτσι αυτός ο αέρας εισέρχεται και δίνει ένα σημείο και μία πνοή ζωής στο πιο όμορφο μέρος του σύμπαντος,το χολ της εγκεφαλικής κατοικίας,εκεί όπου επεξεργάζονται τα πάντα πρωτού να διαλέξουν τροχιά.


Αλήθεια και παρελθόν,δύο άκρες,φαντασία και μέλλον,δύο άλλες.Διαφορετικός ρυθμός οικοδομήματος και άλλη διαρύθμιση,όμως ο ίδιος αέρας μπαίνει από τα παράθυρα και αυτό δηλώνει πολλά.Υπάρχει ένα τζάμι που καμιά φορά αρχίζει και υφίσταται σαν κρύσταλλο από τον αέρα που πάγωσε σαν να απογοητεύτηκε και έπλασε εκείνη την κόλαση της αχανούς ανύπαρκτης απόστασης από τις χαρές του ουρανού.


Όσοι σεβάστηκαν εαυτούς όμως έμειναν εκεί και ενδόμυχα ανακαλύπτουν μέσω αυτής της φαινομενικά άχαρης διαδικασίας ότι η υπομονή και τίποτα άλλο είναι ο ορισμός του απείρου.....Άλλωστε χωρίς καν μέθοδο,χωρίς καν σταθερή αναπνοή,παρά μονάχα με πείσμα και θέληση όταν νιώσουμε να αγγίζουμε το τέρμά μας,τα χέριά μας στηρίζονται ακόμα σε αυτό το τζάμι και αυτό όταν ζεσταθεί πολύ θα υποχωρήσει.


Ο χρόνος και το ρίγος που προκαλεί η κλεψύδρα στο θέαμα της λειτουργίά της αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της διαδρομής...Όμως μην απελπιστούμε ακόμη και αν πέρασε καιρός...Μέχρι και το ίδιο το σύμπαν κατά καιρούς επιθυμεί να κοιμηθεί έστω για λίγο...Πολλές φορές εν τέλει μας αγαπούσε περισσότερο από όσο νομίσαμε και περίμενε υπομονετικά να καθαρίσουν πλήρως τα δικά μας βλέφαρα από τις τσίμπλες,γιατί η νηφαλιότητα μόνο θα μας έσωζε από το να μην μας πληγώσει το γυαλί από το τζάμι που σπάει.


Αύριο λοιπόν 8/7/11 έκτακτα 16:00-18:00 @ http://indiegroundradio.com/


στο καθιερωμένο κράμα του τότε με το τώρα και του...σκοτεινού με το προφανές σε μία διαδρομή από τις νοητές περιπλανήσεις των Iszoloscope μέχρι τα σκοτεινά υβρίδια της χώρας του ανατέλλοντος ηλίου και τους Another Cell.




encore:η εκπομπή αφιερώνεται σε όσους γύρισαν από το μεγάλο πουθενά και ας άργησαν και λίγο...

No comments:

Post a Comment