Πρώτη σκέψη ήταν να χωρέσει σε αυτό το πλαίσιο όλη ιστορία απο το 2006 και κάποιο νησί όπου και ξεκίνησαν μέχρι και τον indieground και τη σημερινή μέρα,όμως ίσως είναι καλύτερα να τονιστούν τα βασικά και η συνέχεια να προκύψει σαν ένα μεγάλο παζλ με σκόρπια κομμάτια που θα βρείτε εδώ μέσα και τα οποία προσπαθούν να μάθουν πότε πρέπει να ενωθούν περισσότερο ακόμα και από το πως επιτυγχάνεται αυτή η ένωση.'Ετσι είναι και οι διαφορετικοί,αμφιλεγόμενοι και ευεργετικά σκοτεινιασμένοι ήχοι,όταν τους επιτραπεί να συγκλίνουν εκεί φαίνεται τελικά ότι όπως και στη μουσική έτσι και στο ''όλο'',ότ,ι και να σου είχανε πει εκείνοι,τελικά υπάρχει ένα σημείο στο οποίο όλα τέμνονται και το μέσα σου εκρίνει ουσίες πρωτόγνωρες.Η αίσθηση του χρόνου θα χαθεί και εκείνη για λίγο κάποια στιγμή αλλά θα το ζητήσει ενδόμυχα στα αλήθεια πρώτα προκειμένου να τα καταφέρει.Άλλωτε θα γίνεται με κέντρο τους ήχους και άλλωτε οι ήχοι δεν θα είναι πάρα μόνον η αφορμή.Για να φτάσουμε σε όλα αυτά,είτε αυτό έγινε το 2006 είτε το 2008 είτε το 2010 είτε ακόμα προσμονούμε δικαίωση,προυποτίθεται όπως η αίσθση του χρόνου θα ζητήσει η ίδια εξάλειψη και θα το κάνει με ειλικρίνεια,έτσι και εμείς να διαπιστώσουμε πρώτα ότι οι λογικές αισθήσεις και αντιστάσεις κάποια στιγμή πρέπει να υποχωρήσουν και να δεχτούν ότι τελικά όντως είναι ιδανικό ενίοτε να παίξεις ξεχνώντας για λίγο ποιό είναι το αντικειμενικά σωστό και ποιό όχι.Ελεύθεροι και από τα παραπάνω να κρατήσετε όσα θέλετε,εμείς το μόνο που μπορούμε να αποκωδικοποιήσουμε για την ώρα είναι ότι κάθε Πέμπτη στο Death Disco στις 20:00 αγγίζουμε το κράμα του τότε με του τώρα και του...σκοτεινού με το προφανές.Εκεί τα σκοτεινά,κάτα πολλούς γοτθικά υβρίδια ξετυλίγουν πτυχές από οντότητες,ιστορίες ξεχασμένες,ιστορίες για τη δύναμη και την περηφάνεια έως τις ώρες που η εμπιστοσύνη είναι μόνο στο νοητό πρόσωπο του τοίχου το δωματίου σου και από τους καυτούς ψιθύρους του είναι για κάτι παραπάνω μέχρι και το...τέλος...ΣΤΕΛΘΗ ΕΙΝΑΙ Η ΠΟΡΤΑ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΗ ΜΕΓΑΛΗ ΠΟΡΤΑ...καλως ήλθατε

Monday, 1 August 2011

As Line Becomes A Circle Pt.1:Freefall



Περίοδος νηστείας όταν έχει περάσει μεγάλη αναρωτιέσαι εάν όσα θυμάσαι είναι μία ψηφίδα η οποία καλώς ή κακώς έπειτα από διάσπαση απομακρύνθηκε από το ενιαίο σύνολο που τείνεις να θεωρείς ότι σε απαρτίζει.Αυτό είναι το φωτεινό σενάριο.Ένα σενάριο το οποίο αιμορραγεί ακόμη περισσότερο είναι να αδυνατείς να ξεχωρίσεις ποιός αλήθεια ήσουν και είσαι.Εκείνος που είχε ραγίσει και εξαφανίστηκε;Εκείνος που κοιμάται και ακολουθεί μετέπειτα;Εκείνος που υπερισχύει τώρα είναι ο λιγότερο γνωστός από τους τρεις.Ο πρώτος είναι μία λευκή πλευρά σε ένα φλίπερ.Ο τρίτος μία παράλληλη,μαύρη.Ο δεύτερος είναι μία κόκκινη μπάλα που κανένας δεν γνωρίζει που θα καταλήξει....ή τουλάχιστον δεν θα το παραδεχθεί ακόμα.Όχι όσο βρίσκεται στο άδοξο της κόλασης ενός κύκλου που έκλεισε άδοξα και με τις αιώνιες αμφιβολίες για το αν το πένθος είναι λάθος σε αυτή την χρονική καμπή και ο λόγος γίνεται για μία γλυκιά ήττα ικανή να δώσει ενέργεια για ένα παιχνίδι πολλαπλά πιο δύσκολο.Το παιχνίδι αυτό θα σε βρει,ακόμα και αν με τον καιρό στον εφιαλτικό κυκλώνα της ελεύθερης πτώσης ένιωσες τόσο μαζοχιστικά και μπερδεμένα το πιο γλυκό καταφύγιο που δημιουργήθηκε ποτέ για εσένα.

1999.''Ο Κύκλος''.Προφητικός για τους Dreadful Shadows,οι οποίοι κλειδώσανε και αποχώρησαν...πριν να τους το ζητήσουν και δικαιώθηκαν.Κράτα αυτό για τώρα.Μία σιωπή διαμαρτυρίας να συμβολίζει το ότι δεν άξιζες την ήττα και την πτώση -ίσως-.Το βλέμμά σου όμως είναι εκεί να μαρτυρεί την άνιση μάχη....χώρος για όλους υπήρχε εκεί εκτός από κάποιον που τόλμησε να μην πιστέψει κανέναν.Η ενθουσιώδης και ίσως παραπάνω ιδεαλιστική από όσο έπρεπε συμπεριφορά,έτσι όπως σε έριξε,έτσι ΔΕΝ θα σε αφήσει να πεθάνεις κιόλας.Πίστεψέ με.Vortex

 


encore:το κείμενο αυτό είναι το πρώτο μέρος μίας μικρής σειράς,η οποία με αφορμή το κλείσιμο της σεζόν αυτής ουσιαστικά πριν από λίγες ημέρες,σκιαγραφεί λιτά και αρκετά περιληπτικά δυστυχώς ή ευτυχώς το χρονικό από τα όσα συνέβησαν σε μία εποχή όπου το βλέμμα ακτινοβολούσε μόνο μία απορία σαν ξάφνιασμα διαρκείας μέχρι και τους έντεκα πρώτους μήνες στον Indieground Online Radio και το μοναδικό πρώτο σκέλος του closing party του club Second Skin την περασμένη Παρασκευή στις 29/7/11.Αυτές οι ιστορίες συνήθως έχουν αρχή,μέση και τέλος,γέννηση,πορεία και θάνατος.Εδώ θα προσπαθήσουμε ήδη αρχίζοντας από τις γραμμές που διαβάσατε να αποδείξουμε ότι μπορούμε να πιστεύουμε σε ένα καλύτερο τρίπτυχο:Δύναμη,Πτώση και έπειτα...Αλεξίσφαιρη Αύρα...
ο καθένας είναι ελεύθερος να λάβει και να συγκρατήσει ό,τι εκείνος θέλει,για αυτό και το πρόσωπο είναι β' ενικό και όχι κάτι πιο προσωπικό,αλλιώς θα ήταν κάτι το καταραμένα εγωιστικό....


εικόνα 1η:Havoc(X-Men)
εικόνα 2η:Kabuki:Circle Of Blood





2 comments:

  1. ανυπομονούμε για τα επόμενα!

    ReplyDelete
  2. όταν θα μας ΞΑΝΑεπισκεφθούν οι στιγμές που δεν γερνάνε με τίποτα θα έρθουν και τα επόμενα ;)

    ReplyDelete