...και ξεκινάς λοιπόν από τα πολύ βαθιά και είναι όλα βγαλμένα από τοπίο πλασμένο από λόγια του Κάφκα.Οι θεωρίες που τόσο μισούσες είναι πιο βαριές από ποτέ και το μόνο που είναι εκεί να παρέχει μία παρηγοριά και μία αίσθηση ισοφάρισης τουλάχιστον είναι το γεγονός ότι η ησυχία που επικρατεί πια είναι ένα βήμα πριν από κλίμα που επικρατεί μόνο σε μοναστήρι.Ακόμα και αυτό όμως προιδεάζει για την συνάντηση που θα έχεις....με τον εαυτό σου σύντομα.Μην τρομάξεις.Μην το χρεώσεις σε ένα παρορμητικό πλαστό προιόν του νου σου.''Είδες'' πολλά και ξέρεις καλά πλέον να διαχωρίζεις εκείνα που γεννάει ο νους από όσα εμφανίζονται πραγματικά μπροστά σου.
Έχεις ηττηθεί στο αμέσως προηγούμενο στάδιο και την πίσω πόρτα άνοιξε κάτι πιο διαβολεμένα έμπειρο από εσένα.Τώρα θα πρέπει να φθάσεις σε κάτι πιο μεγάλο από αυτό που δολοφονήθηκε ''εκεί''.Υπομονή δεν είχες ποτέ σου.Σε βαραίνει αυτό στη σκέψη ότι όντας ραγισμένος θα είναι ακόμα πιο δύσκολο.Το ένστικτο υπό τέτοιο χτύπημα δρα αλλά πολύ φοβισμένο και θα χρειαστεί καιρό προκειμένου να δώσει κάτι ουσιαστικό.Όταν βγάζει τον πραγματικό του εαυτό οι αναπνοές αρχίζουν να παρουσιάζουν ακόμη βαθιές ρωγμές.Το παιχνίδι όμως ξεκινάει από την ανάσα και για να σου φιμώσουν τα ρουθούνια θα χρειαστεί κάτι περισσότερο.Προχώρα λοιπόν.
Συνήθεια,ρουτίνα.Εδώ,ζεις κάτι μοναδικό και δεν σου ζητάει κανένας να το καταλάβεις από την πρώτη στιγμή.Η ρουτίνα θα είναι ο αγαπημένός σου φίλος και και ο πιο πιστός σου σύμμαχος.Θα το δεις όταν θα χρωματίζονται σιγά σιγά μέσω συγκέντρωσης ακόμα και τα λευκά χαρτιά στην άκρη του άχαρου γραφείου που ξαφνικά βρέθηκες να κάθεσαι και από το μισάνοιχτο παράθυρο κοιτούσες να νυχτώνει χωρίς πολλές υποσχέσεις.Δεν θα σε βοηθήσει μόνο η επίγνωση όμως.Σαν κάτι χειροπιαστό,θα χρειαστούν πολλές ρουτίνες με ίδιο ρυθμό και έναν αυτόματο πυροσβεστήρα να παγώνει το ηφαίστειο που πρόσφατα είχε κοντέψει να κοπεί στα δύο.Τότε ξαφνικά θυμάσαι.Τότε δεν νυχτώνει όπως πριν στις πέντε μετά μεσημβρίας και μία μυρωδιά αθανασίας εξαπλώνεται παντού.Ο αέρας φασκιώνει τις ματωμένες αναπνοές.Ο Απρίλιος είναι αθάνατος και τον υπακούν τα πάντα.Στις πέντε το σκοτάδι έχει γίνει τώρα πορτοκαλί και γκρι.Σήκωσε το κεφάλι,κλείσε τα μάτια και θυμήσου.Ο χειμώνας περνάει.Άλλωτε βαρύς και άλλωτε λιγότερο βαρύς.Εσύ που απουσίασες καιρό,παραδόξως(ή μήπως όχι;) αντιλαμβάνεσαι πρώτος και καλύτερος ότι δεν τελειώνει τίποτα πέρα του νεκρού χειμώνα όσο εύκολα όσο σου είχαν πει.
Το γραφείο είναι το κουκούλι.Δεν ''ήτανε'' ποτέ να μείνεις εκεί.Το πορτοκαλί θα είναι στα φτερά της πεταλούδας που άλλωτε θα μοιάζει με νυχτόβιο θηλαστικό φορώντας τα γκρι του.
Το αίμα νερό δεν γίνεται.Το 2008 ο Mark Tansley αφήνωντας πίσω του το παλαιό μαρτήριο των ψυχοσωματικών συμπτωμάτων που στέρησαν τη ζωή πρώτα στους προπάτορες του cybergoth,Suspiria και έπειτα στους πιο ώριμους αλλά βραχύβιους Intra-Venus,συναντάει για πρώτη φορά τον Ennis των πιο ροκ και τεράστιων Αυστραλών Ikon & Subterfuge με κοινό παρονομαστή τις στοιχειωμένες φωνές και τον ηλεκτρονικά μαβιά δίχτυα που θα λέγαμε ότι όπως και τα κόμικς δίνουν μία οπτική γωνία της πραγματικότητας που ακόμη και να τη μισήσεις δεν θα αρνηθείς ότι είναι μοναδική.
Αθάνατος ο Απρίλης.....σταμάτησε να βρέχει και μυρίζει όμορφα...
encore:ακόμη δεν έχει αρχίσει τίποτε ουσιαστικά.Όπως το πορτοκαλί κρύβεται έπειτα από επίσκεψη μίας ώρας,έτσι και εσύ θα πρέπει να βρεις το κλειδί για την κρυψώνα του και να το κουβαλήσεις μαζί σου.Μην πεθάνεις πάνω στη γέννα.Το παράξενο είναι ότι κάποιοι άνθρωποι είναι γεννημένοι με φόντο τη διάρκεια.Θα τους πάρει πολύ για να το διαπιστώσουν όμως και όταν γίνει αυτό,η μάχη για την κατάκτησή της μετατρέπεται σε πιο βίαιη από ποτέ.
No comments:
Post a Comment