Πρώτη σκέψη ήταν να χωρέσει σε αυτό το πλαίσιο όλη ιστορία απο το 2006 και κάποιο νησί όπου και ξεκίνησαν μέχρι και τον indieground και τη σημερινή μέρα,όμως ίσως είναι καλύτερα να τονιστούν τα βασικά και η συνέχεια να προκύψει σαν ένα μεγάλο παζλ με σκόρπια κομμάτια που θα βρείτε εδώ μέσα και τα οποία προσπαθούν να μάθουν πότε πρέπει να ενωθούν περισσότερο ακόμα και από το πως επιτυγχάνεται αυτή η ένωση.'Ετσι είναι και οι διαφορετικοί,αμφιλεγόμενοι και ευεργετικά σκοτεινιασμένοι ήχοι,όταν τους επιτραπεί να συγκλίνουν εκεί φαίνεται τελικά ότι όπως και στη μουσική έτσι και στο ''όλο'',ότ,ι και να σου είχανε πει εκείνοι,τελικά υπάρχει ένα σημείο στο οποίο όλα τέμνονται και το μέσα σου εκρίνει ουσίες πρωτόγνωρες.Η αίσθηση του χρόνου θα χαθεί και εκείνη για λίγο κάποια στιγμή αλλά θα το ζητήσει ενδόμυχα στα αλήθεια πρώτα προκειμένου να τα καταφέρει.Άλλωτε θα γίνεται με κέντρο τους ήχους και άλλωτε οι ήχοι δεν θα είναι πάρα μόνον η αφορμή.Για να φτάσουμε σε όλα αυτά,είτε αυτό έγινε το 2006 είτε το 2008 είτε το 2010 είτε ακόμα προσμονούμε δικαίωση,προυποτίθεται όπως η αίσθση του χρόνου θα ζητήσει η ίδια εξάλειψη και θα το κάνει με ειλικρίνεια,έτσι και εμείς να διαπιστώσουμε πρώτα ότι οι λογικές αισθήσεις και αντιστάσεις κάποια στιγμή πρέπει να υποχωρήσουν και να δεχτούν ότι τελικά όντως είναι ιδανικό ενίοτε να παίξεις ξεχνώντας για λίγο ποιό είναι το αντικειμενικά σωστό και ποιό όχι.Ελεύθεροι και από τα παραπάνω να κρατήσετε όσα θέλετε,εμείς το μόνο που μπορούμε να αποκωδικοποιήσουμε για την ώρα είναι ότι κάθε Πέμπτη στο Death Disco στις 20:00 αγγίζουμε το κράμα του τότε με του τώρα και του...σκοτεινού με το προφανές.Εκεί τα σκοτεινά,κάτα πολλούς γοτθικά υβρίδια ξετυλίγουν πτυχές από οντότητες,ιστορίες ξεχασμένες,ιστορίες για τη δύναμη και την περηφάνεια έως τις ώρες που η εμπιστοσύνη είναι μόνο στο νοητό πρόσωπο του τοίχου το δωματίου σου και από τους καυτούς ψιθύρους του είναι για κάτι παραπάνω μέχρι και το...τέλος...ΣΤΕΛΘΗ ΕΙΝΑΙ Η ΠΟΡΤΑ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΗ ΜΕΓΑΛΗ ΠΟΡΤΑ...καλως ήλθατε

Monday, 15 August 2011

As Line Becomes A Circle Pt.3:Apparitions To Flesh-Apparitions To Melt




Ξεκίνα....να γυρίζει και να καίει...οι μικρές ρουτίνες ας γίνουν μικρές γιορτές.Στο νέο χρονοδιάγραμμα όλα θα είναι πιο ήπια.Πολλές μικρές περιστροφές που θα μεγαλώσουν όσο πάει.Θέλεις υγεία;Τότε θα δεχθείς και εδώ τα πάνω και τα κάτω.Θα χαμηλώσεις ακόμα πιο  πολύ το κεφάλι.Τώρα που είναι πιο δύσκολο ακόμη.Δεν θα είναι άσχημα.Αλλά θα είναι μόνο μία διευρυμένη χωροχρονικά εισαγωγή σε όσα ζητάς πάλι.Μία κατάσταση ιδιαίτερα δύσκολη,καθώς ακροβατεί ανάμεσα σε ανάσταση και καθίζηση.Στον απόηχο της πτώσης το τοπίο ήταν σκληρό αλλά με πλήρη φύση και ταυτότητα.Εδώ η κινούμενη άμμος ανάμεσα στα τοπία με το χορτάρι που αστράφτει είναι πολύ επικύνδυνη και θρέφεται από την ηδονή αυτού που λέμε ορμώμενος τρόμος.


Μείνε μακριά από κλισέ απόψεις και παθιασμένα αυτοβασανιστήρια όπως δεν υπάρχουν κανόνες και πρέπει.Εδώ σε έφερε η καρδιά,όμως ο βασικότερος κανόνας είναι ότι ακόμα και εκείνη θα πρέπει να γνωρίζει πότε έρχεται η στιγμή να λάβει το ρόλο του αρχηγού της άμυνας.Ένα ''μη'' χρειάζεται και εδώ.Όπως και σε όλα τα προηγούμενα πατήματα.Ένα εμβόλιο με κομμάτια από αγγεία καρδιάς στο νου.....''Μη'' ντραπείς.Εκεί που θα λυθούν τα πόδια χωρίς ειδοποίηση,εκεί που θα διαπιστώνεις ότι δεν καθάρισε ποτέ εντελώς το δωμάτιο από τα σκουπίδια και τα κουρέλια,εκεί χαμογέλα για όσα έχασες.Εκεί στράγγιξε το φως και πιες το.


Το παράξενο φως μίας μέθεξης πιο αλλόκοτης από ποτέ,σχεδόν σαν φάντασμα,με στοιχεία από κάτι εντελώς αληθινό.Όπως είναι το μοτίβο των γιορτών και το ανέλυσες παραπάνω,έτσι και οι συμμετέχοντες είναι υποστάσεις αμιγώς στέρεες.Ψυχοφθόρο;Ίσως.Ίσως όμως και αφορμή για τη συνέχεια.Για να ολοκληρώσεις όσες παραμέτρους ξεκίνησαν να τρέχουν θα πρέπει πρώτα να ακουμπήσει στα χέριά σου ένα πυρωμένο σίδερο πιο καυτό από τα προηγούμενα.Εκείνο που θα έρθει βόλτα προκειμένου να διαπιστώσει αν έμαθες να χάνεις.Δύσκολο παιχνίδι.Το τι πραγματικά σημαίνει,θα αφήσεις το κρανίό σου να αγγίξει τα -νέα- όριά του για να το βρεις μέσα σου.


Ναι.Σωστά αρχίζεις και καταλαβαίνεις.Έρχεται απώλεια δυνατή.Αρκετά δυνατή για να σε πείσει ότι η διαδρομή δεν πέτυχε και να αφήσει τα φαντάσματα γύρω γύρω είτε εκείνα λιώσουν είτε...πραγματοποιηθούν να σκέφτονται τι σε κάνει τόσο αχάριστο και τόσο απόλυτο και δεν μπορείς να βάλεις το χρώμα της στιγμής στο πινέλό σου.Εκεί ακριβώς θα γίνουνε όλα μία ρέπλικα.Όλα θα έρθουν για λίγο ή για λίγο περισσότερο ξανά.Εάν βρεις το θάρρος να τοποθετήσεις τη ρέπλικα σε περίοπτη θέση στη βιβλιοθήκή σου και να μην την αντιληφθείς σαν μία άψυχη συλλογή από χαρές που έμειναν μισές και ξεψύχησαν,ίσως στο σιωπηλό κενό της κλιμάκωσης ενός παράξενου καλοκαιριού να έρθει ένα δέμα από ''απέναντι'' το οποίο θα σε ετοιμάσει για απρόσμενα δώρα προσευχής εντός των κρύων μηνών που θα ακολουθήσουν.Είπες,έκανες πολλά...αλλά δυστυχώς για μία ακόμα φόρα μπερδεύτηκες ακόμα περισσότερο.


Η ίδια ταινία με τότε προβάλλεται στους διαδρόμους.''Μη'' ντραπείς.¨οταν ζυγώσει πάλι η ώρα που θα σου ψιθυρίσει ο τροχός ''γύρισα και σου έφερα όσα ξέχασες.''μη'' ντραπείς για όταν σπάσανε τα πλευρά σου.Θα πεθάνεις πάλι.....Σώπασε,διάβασε,άκου,πήγαινε....






                                    The wilderness burning
                                          Dust fills the air

                                 Theres no way of returning

                                       Silently its clinging
                                    Unheard and unyielding
                              This world has a way of its own
                                           Never slowing

                                        The wheel is eternal
                                          Its form elemental
                                        No way of returning
                                     The wheel never slowing

                                        Hold your head high
                                             Climb that hill
                                             Fear the water 
                                                Rising still
                        And the truth will light the way you'll see..

                               We'll rain down such vengeance
                                     We'll call on the tempest
                                       We'll raise up an army
                                        We raise up an army

                                                 Let it turn 
                                                 Let it turn 
                                                 Let it burn
                                                Let it burn 

                                              Oh let it burn......
 












                                            to be concluded

No comments:

Post a Comment