Πρώτη σκέψη ήταν να χωρέσει σε αυτό το πλαίσιο όλη ιστορία απο το 2006 και κάποιο νησί όπου και ξεκίνησαν μέχρι και τον indieground και τη σημερινή μέρα,όμως ίσως είναι καλύτερα να τονιστούν τα βασικά και η συνέχεια να προκύψει σαν ένα μεγάλο παζλ με σκόρπια κομμάτια που θα βρείτε εδώ μέσα και τα οποία προσπαθούν να μάθουν πότε πρέπει να ενωθούν περισσότερο ακόμα και από το πως επιτυγχάνεται αυτή η ένωση.'Ετσι είναι και οι διαφορετικοί,αμφιλεγόμενοι και ευεργετικά σκοτεινιασμένοι ήχοι,όταν τους επιτραπεί να συγκλίνουν εκεί φαίνεται τελικά ότι όπως και στη μουσική έτσι και στο ''όλο'',ότ,ι και να σου είχανε πει εκείνοι,τελικά υπάρχει ένα σημείο στο οποίο όλα τέμνονται και το μέσα σου εκρίνει ουσίες πρωτόγνωρες.Η αίσθηση του χρόνου θα χαθεί και εκείνη για λίγο κάποια στιγμή αλλά θα το ζητήσει ενδόμυχα στα αλήθεια πρώτα προκειμένου να τα καταφέρει.Άλλωτε θα γίνεται με κέντρο τους ήχους και άλλωτε οι ήχοι δεν θα είναι πάρα μόνον η αφορμή.Για να φτάσουμε σε όλα αυτά,είτε αυτό έγινε το 2006 είτε το 2008 είτε το 2010 είτε ακόμα προσμονούμε δικαίωση,προυποτίθεται όπως η αίσθση του χρόνου θα ζητήσει η ίδια εξάλειψη και θα το κάνει με ειλικρίνεια,έτσι και εμείς να διαπιστώσουμε πρώτα ότι οι λογικές αισθήσεις και αντιστάσεις κάποια στιγμή πρέπει να υποχωρήσουν και να δεχτούν ότι τελικά όντως είναι ιδανικό ενίοτε να παίξεις ξεχνώντας για λίγο ποιό είναι το αντικειμενικά σωστό και ποιό όχι.Ελεύθεροι και από τα παραπάνω να κρατήσετε όσα θέλετε,εμείς το μόνο που μπορούμε να αποκωδικοποιήσουμε για την ώρα είναι ότι κάθε Πέμπτη στο Death Disco στις 20:00 αγγίζουμε το κράμα του τότε με του τώρα και του...σκοτεινού με το προφανές.Εκεί τα σκοτεινά,κάτα πολλούς γοτθικά υβρίδια ξετυλίγουν πτυχές από οντότητες,ιστορίες ξεχασμένες,ιστορίες για τη δύναμη και την περηφάνεια έως τις ώρες που η εμπιστοσύνη είναι μόνο στο νοητό πρόσωπο του τοίχου το δωματίου σου και από τους καυτούς ψιθύρους του είναι για κάτι παραπάνω μέχρι και το...τέλος...ΣΤΕΛΘΗ ΕΙΝΑΙ Η ΠΟΡΤΑ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΗ ΜΕΓΑΛΗ ΠΟΡΤΑ...καλως ήλθατε

Friday, 23 September 2011

Το Κράμα:Απόκοσμες Ρίζες & Επόμενη Σελίδα



Πέρασε λοιπόν ο καιρός που επέτρεψε μικρές κρυψώνες από το χρόνο με ευρύτατη σημασία.Ένας απολογισμός θα φέρει στο προσκήνιο την αιώνια απορία που ταλαντεύεται μεταξύ υποψίας για αχαριστία και ικανοποίησης από τα όσα επέφερε η σκυτάλη με το βάρός της.Το μόνο σίγουρο είναι ότι όλα πρέπει να συνεχίσουν με βάση έναν ορθολογικό τρόπο σκέψης,αφού όπως είπαμε ήδη,απορίες δημιουργήθηκαν νέες.


Οι απορίες δεν μπορούν να εγκλειστούν σε κελιά,ούτε σε κάποιο εν δυνάμει κουτί της Πανδόρας ούτε τίποτα παρόμοιο.Σε περίπτωση που γίνει,θα σπεύσουν όταν καταφέρεις και κοιμηθείς ήσυχος να σε βρουν κάτω από το κρεβάτί σου.Η συνέχεια είναι πολύ βαριά και θέλει κάτι πολύ παραπάνω.Εδώ παίζεται το χαρτί που κοντεύει να κάψει το μανίκί σου.Το κατά πόσο έχεις την διάθεση να δώσεις στο χρόνο τον πρώτο λόγο να υποδείξει την επόμενη στροφή.Το άσπρο,το μαύρο και το κόκκινο θα είναι πάλι εδώ,όπως στην αφίσσα,αλλά δεν φθάνει.Θέλει αναπνοές σωστές και σταθερές για να μην αποδειχθούν αυτές οι ακτινοβολίες απλώς νεκρές αντανακλάσεις.


Το μεσημέρι σκοτεινιάζει ευεργετικά και στοργικά.Το άγχος του μισού της εβδομάδας δίνει τη θέσή του στις πρώτες ενδορφίνες που προαναγγέλουν τον ερχομό της Παρασκευής.Το Κράμα ξεκίνησε αυτή τη φορά φωνάζοντας και όχι μιλώντας χαμηλόφωνα πίσω από τέσσερεις τοίχους(βλέπε Batcave).Για κοίτα πάλι όμως την εικόνα.Από το καλό μέχρι τον εχθρό.από τη Ζωή ως τη νεκροκεφαλή και από ένα επίμονο σπιθίζον βλέμμα μέχρι το κενό,εκεί είναι όλα.Η συντήρηση της μίας πλευράς θα είναι ηδονή.Η κατηφορική μετάβαση προς τη δεύτερη θα είναι καταστροφή.Τα πράγματα δείχνουν και είναι καλύτερα από ποτέ.Όμως χαθήκανε πάρα πολλά.Λείπει ένα κεφάλαιο από αυτά που θα διαβάσουν λίγοι.Τιμώντας λοιπόν και τη μετάβαση από τη μία σελίδα σε μία άλλη,αλλά και τα σημεία που αδίκως μουτζουρώθηκαν ή ξεθωριάσανε στην προηγούμενη,στις προεκτάσεις των όσων θα ακολουθήσουν να περιμένεις να δεις πολλά από το ξεκίνημα.Θα είναι μία διαφορετική γιορτή και θα το αντιληφθείς αυτό,αφού οι αντιπρόσωποί αυτής θα είναι παντού,στον ήχο,στις εικόνες,στις κινήσεις.Θα φλερτάρεις με το παράξενο,την λύπη,τη χαρά και αναπόφευκτα με αυτό που συνοδεύει πάντοτε αυτές τις δύο,την υπερβολή.


Το Κράμα του Τότε με το Τώρα και του Σκοτεινού με το Προφανές έρχεται και πάλι έπειτα από δίμηνη διακοπή την Πέμπτη 29/9/11 στις  20:00 @ http://indiegroundradio.com/  και κάθε Πέμπτη,μία μόλις ημέρα από την πρώτη συγκέντρωση της NOX Music στο bar White Noise στο Γκάζι σε έναν προκαταβολικό φόρο τιμής προς τα μέλή της εν όψει της συναυλίας των Ordo Rosarius Equilibro την Κυριακή 20 Νοεμβρίου στο club Second Skin.








                Friendly or Not,We Have to Live with her..........................



1 comment:

  1. Επιτέλους ο "δολοφόνος" επιστρέφει στον τόπο του εγκλήματος και πάλι με ωραίες μουσικές όπως μας έχεις συνηθίσει! Καλή αρχή!!!

    ReplyDelete