Πρώτη σκέψη ήταν να χωρέσει σε αυτό το πλαίσιο όλη ιστορία απο το 2006 και κάποιο νησί όπου και ξεκίνησαν μέχρι και τον indieground και τη σημερινή μέρα,όμως ίσως είναι καλύτερα να τονιστούν τα βασικά και η συνέχεια να προκύψει σαν ένα μεγάλο παζλ με σκόρπια κομμάτια που θα βρείτε εδώ μέσα και τα οποία προσπαθούν να μάθουν πότε πρέπει να ενωθούν περισσότερο ακόμα και από το πως επιτυγχάνεται αυτή η ένωση.'Ετσι είναι και οι διαφορετικοί,αμφιλεγόμενοι και ευεργετικά σκοτεινιασμένοι ήχοι,όταν τους επιτραπεί να συγκλίνουν εκεί φαίνεται τελικά ότι όπως και στη μουσική έτσι και στο ''όλο'',ότ,ι και να σου είχανε πει εκείνοι,τελικά υπάρχει ένα σημείο στο οποίο όλα τέμνονται και το μέσα σου εκρίνει ουσίες πρωτόγνωρες.Η αίσθηση του χρόνου θα χαθεί και εκείνη για λίγο κάποια στιγμή αλλά θα το ζητήσει ενδόμυχα στα αλήθεια πρώτα προκειμένου να τα καταφέρει.Άλλωτε θα γίνεται με κέντρο τους ήχους και άλλωτε οι ήχοι δεν θα είναι πάρα μόνον η αφορμή.Για να φτάσουμε σε όλα αυτά,είτε αυτό έγινε το 2006 είτε το 2008 είτε το 2010 είτε ακόμα προσμονούμε δικαίωση,προυποτίθεται όπως η αίσθση του χρόνου θα ζητήσει η ίδια εξάλειψη και θα το κάνει με ειλικρίνεια,έτσι και εμείς να διαπιστώσουμε πρώτα ότι οι λογικές αισθήσεις και αντιστάσεις κάποια στιγμή πρέπει να υποχωρήσουν και να δεχτούν ότι τελικά όντως είναι ιδανικό ενίοτε να παίξεις ξεχνώντας για λίγο ποιό είναι το αντικειμενικά σωστό και ποιό όχι.Ελεύθεροι και από τα παραπάνω να κρατήσετε όσα θέλετε,εμείς το μόνο που μπορούμε να αποκωδικοποιήσουμε για την ώρα είναι ότι κάθε Πέμπτη στο Death Disco στις 20:00 αγγίζουμε το κράμα του τότε με του τώρα και του...σκοτεινού με το προφανές.Εκεί τα σκοτεινά,κάτα πολλούς γοτθικά υβρίδια ξετυλίγουν πτυχές από οντότητες,ιστορίες ξεχασμένες,ιστορίες για τη δύναμη και την περηφάνεια έως τις ώρες που η εμπιστοσύνη είναι μόνο στο νοητό πρόσωπο του τοίχου το δωματίου σου και από τους καυτούς ψιθύρους του είναι για κάτι παραπάνω μέχρι και το...τέλος...ΣΤΕΛΘΗ ΕΙΝΑΙ Η ΠΟΡΤΑ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΗ ΜΕΓΑΛΗ ΠΟΡΤΑ...καλως ήλθατε

Sunday, 8 January 2012

Τι Ησυχία Είναι Αυτή....;


Η Παρούσα Περίοδος είναι πολύ δύσκολη για πολλούς λόγους και ο χρόνος ελάχιστος.Όπως θα διαπιστώσατε την περασμένη Πέμπτη δεν πραγματοποιήθηκε εκπομπή μέσω του Indieground Radio και αυτό δεν αποκλείεται να επαναληφθεί σύντομα ξανά.Όμως το κράμα του τότε με το τώρα και του σκοτεινού με το προφανές έχει φιλήσει πολύ ζεστά τον λευκό θόρυβο που επικρατεί αυτή τη στιγμή και οι μηχανές ζεσταίνονται για τα καλά.Με αφετηρία τις 27/1 και τόπο το White Noise θα ξεκινήσει ένας νέος κύκλος εμπλουτισμένος με δραστηριότητες που δεν έχουν λάβει άλλωτε χώρα για την εκφραστική κίνηση που βαφτίστηκε Azrael.


Το blog θα συνεχίζει να σας ανοίγει την πόρτά του σε αυτό το παράξενο διάστημα.Τραγούδια όπως το παρακάτω θα δίνουν ρετροφάρμακο στο κενό,καθώς ετοιμάζονται για επιστροφή η ''Γκρι Σύναξη'',οι Στάχτες του αμφίβολου Στέλθη και πρωτού ανοίξουν τα μάτιά τους για πρώτη φορά νέες υποστάσεις που είναι ήδη στα σκαριά.










encore:
πριν να φτάσουμε πολύ μακριά από την αφετηρία,γεννάμε μία αμφιβολία ταυτότητας,για το ποιοί είμαστε εώς τώρα και ποιοί θα είμαστε και αν αυτό θα είναι απλώς μία ανθυποβολή.Στη σιωπή οι συνειρμοί θα μας ξυπνήσουν εκείνες τις επώδυνες μνήμες που μοιάζουν πια με κακό όνειρο.Εκεί είναι το στοιχείο που λείπει.Η διαπίστωση ότι δεν χρειάζεται να αισθανθούμε τύψεις επειδή βρίκαμε όσα θέλαμε.Η διαπίστωση ότι δεν πρέπει δοκιμαζόμαστε συνεχώς,αφού δεν είμαστε ούτε ζώα,ούτε υπερφυσικές οντότητες.Η επαλήθευση ότι υπάρχουν στιγμές που η γλυκιά ανισορροπία θα πρέπει να παραμείνει στο κουκούλι της πια.


Η γνωριμία με κάτι που θα κρατήσει αληθινά....





2 comments:

  1. http://img.duote.com/zixunImg/local/2011/05/18/13056867222443.jpg o real

    ReplyDelete
  2. ti einai?mallon kati pathses lathos man.den mou to anoigei

    ReplyDelete