Υπήρχε κάπου ένα μέρος που όταν μας έστειλαν να πάμε και να ανεχτούμε καταστάσεις,χάσαμε ένα πολύ πυρηνικό κομμάτι του εαυτού μας.Χαριστική βολή σε εκείνο που αχνόφεγγε άλλωστε.Την αναθεώρηση που προχωρούσε κάθετα προς τον τοίχο που στηριζόμασταν.Τώρα βιώναμε πια την απόλυτα ειρωνική αρμονία.Στόμα,δάχτυλα,γόνατα,όλα υιοθετούν φορά προς τα κάτω.Αυτό...αυτό το ΚΑΤΩ που δεν μπορούσε να προσδιορίσει αρχή και τέλος.Σαν καταρράκτης,σαν τον τροχό με τα ανόητα ποντίκια,την ιδανική μικρογραφία μίας θηριωδίας που επί καθημερινής βάσεως παρατηρείται σε όλα τα μήκη και τα πλάτη,παντού.
Εκεί περιμένει ο φύλακας του χρώματος.Ο ακραίος,σχεδόν αστείος πολλές φορές,αποκρουστικά ρεαλιστικός φύλακας με τα χιλιάδες μυστικά για κλειδιά στο ένά του χέρι.Η εικόνα μεταφράζεται σε αμέτρητες παραγράφους...Στην αρχή...φαίνονται μόνο δύο γράμματα...Ένα Σίγμα...Ένα Ταφ....Τι συμβαίνει...;
Με την απόλυτη σύζευξη της ψυχεδέλειας με το γκοθ πριν πολλά χρόνια,σας προιδεάζουμε εδώ για ό,τι ετοιμάζεται.Είναι νέο ''τεύχος'' και η συνταγή παραδοσιακή,η αφετηρίά του λοιπόν,αναπόφευκτα έπρεπε να ''ρετρίζει''.Torts Of Dartmoor,από εκείνες τις γραμμές των ''άλλων'' '90s,ένα τραγούδι για τις καταλυτικές συναντήσεις που φέρνουν για δώρο την επισήμανση σε όσα κρίθηκαν αμφιλεγόμενα τότε.
encore:
to all the doubting shadows & figures out there....
No comments:
Post a Comment